Koffiekamer « Terug naar discussie overzicht

Draadje:Pensioenfondsen en effect op de beurs

10.149 Posts, Pagina: « 1 2 3 4 5 6 ... 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 ... 504 505 506 507 508 » | Laatste

Omlaag ↓

marique 2 februari 2013 19:54

quote:
ffff schreef op 2 februari 2013 18:48:
Dan heet het plots dat het werkritme te belastend is...

Mischien is dat ook wel zo, Peter.
Tot ruim eem halve eeuw geleden, zeg twee generaties, was het normale gezinsmodel: pa werkt, moe thuis met 4 kinderen.
Armoe werd nauwelijks gesignaleerd want iedereen was 'arm', althans vergeleken met nu.
Welvaartsproducten bestonden uit een telefoon, radio (tv kwam pas later en auto was helemaal luxe). Ontspanning was een bioscoop, een dagje dierentuin, speeltuin, strand/bos.
Voelden mensen zich arm, ongelukkig en tekort gedaan? Nooit gehoord.

Tegenwoordig gezin:
Pa en moe werken zich beiden een slag in de rondte, 2 kinderen in de nso. Tenminste 1 auto, vaak twee. Het huis van alle gemakken voorzien en uitpuilend van de 'noodzakelijke' dingen als stereo, flatscreens op elke kamer, elk gezinslid zijn eigen laptop, iphone, ipods en ipad. Ontspanning: regelmatig uit eten, dagjes pretpark, 2-3x per jaar vakantie, uiteraard ver van huis.

Waar werken we voor?
Vroeger: 1 werkende pa op 5 mee-eters, moe + 4 kinderen. En niemand vond dat ie tekort kwam.
Nu: twee werkende ouders voor 2 kinderen en iedereen vindt dat ie tekort komt.
Rara hoe kan dat.

Hallo! 2 februari 2013 20:02

quote:
ffff schreef op 2 februari 2013 18:48:
Iedereen kijkt naar zijn eigen hachje,

Sinds enkele jaren hebben we managers op school en geen schoolleiders meer zoals vroeger. De schoolleiders wisten precies wat er in de hoofden van de kinderen omging. Mijn manager let alleen maar op resultaat. Staat een leerling er slecht voor in de examenklas, kan hij maar beter geen examen doen. Daardoor valt het percentage gezakten hoger uit. De huidige managers gaan niet meer uit van het kind, maar stellen de pecunia centraal.

Enkele afdelingen van het lokale ziekenhuis zouden worden verplaatst naar een ander ziekenhuis. Een oud-collega heeft daartegen actie gevoerd en deels met succes. Een manager met een inkomen van 250.000 euro die totaal geen verstand heeft van ziekenhuizen beslist zoiets.

Het lokale energiebedrijf is enkele jaren geleden overgenomen door Electrabel. Helaas heeft de manager er financieel flink misbruik van gemaakt.

Er zijn diverse nieuwe duurbetaalde functies gecreeërd die vroeger overbodig waren. We moeten transparant zijn in ons doen en denken en de managers moeten daarop toezien. Het gaat niet om een eigen hachje, het gaat om vele overbodige functies die de gemeenschap handen vol geld kosten.

Hallo! 2 februari 2013 20:10

quote:
marique schreef op 2 februari 2013 19:54:
Nu: twee werkende ouders voor 2 kinderen en iedereen vindt dat ie tekort komt.

We komen uit een welvaartssituatie waarin een huis overwaarde had. Die overwaarde moest worden omgezet in geld. Maar helaas heeft een huis geen overwaarde, maar wel waarde. En de waarde wordt steeds lager.

Vroeger werd het personeel gewaardeerd. Dat is nu anders, want niemand is volleerd. We kunnen allemaal elke dag weer veel van elkaar leren. Intervisie en feedback geven is de normaalste zaak van de wereld, althans voor de manager.

Er ontstaat een gevoel van onvrede: vroeger was alles beter. En in bovenstaande gevallen klopt dat.

ffff 2 februari 2013 20:17

Marique,

Mooi zoals je het veranderende gezinspatroon van de afgelopen 40 jaar hebt beschreven. Ik kan mij daar helemaal in terugvinden.

Maar op de vraag of dat dat werkritme ineens te belastend is, geef je eigenlijk geen duidelijk antwoord. Met de opstelling die jij hebt zou je al snel kunnen accepteren dat er in onze huidige maatschappij zoveel stress, chronische vermoeidheid, uitgeblustheid etc. etc "gediagnostiseerd" wordt. En precies daar ben ik het nu juist niet mee eens: Ik vind ( echt) dat onze maatschappij de afgelopen 40 jaar veel "slapper" , veel gemakszuchtiger is geworden en dat door de hoge welvaart 20 jaar geleden al snel geaccepteerd werd dat iemand arbeidsongeschikt was en een uitkering kreeg en heden ten dage dat als iemand maar een beetje "uitgeblust" is van wat spanningen op het werk, dat er dan onmiddellijk gedacht wordt, dat zo'n toestand toch best met minimaal enkele weken rust, maar in de dagelijkse praktijk enkele maanden ertussen uit wordt voorgeschreven en geaccepteerd. En dan blijf ik erbij: Het heeft VOORAL ook te maken met een veranderende mentaliteit van de gehele bevolking in de afgelopen 40 jaar. . Als je, zoals zovelen, rondom je heen ziet dat veel collega's voor akkefietjes thuisblijven, tja dan is het logisch dat je vindt dat je zelf ook wat gemakkelijker mag thuisblijven. Als je de MOED hebt om tegen mensen te zeggen, dat ze wellicht eens een periode wat vroeger naar bed zouden moeten gaan, omdat..."ze zo moe zijn" , dan word je aangekeken of je niet goed wijs bent. Let wel, na uitsluiting van echt lichamelijke/medische redenen. Regelmatig worden de meest onnozele, de meest banale adviezen, als voldoende slaap genegeerd en...dan maar ziekschrijven.

Het aantal arbeidsuren is flink teruggedrongen, de vakanties zijn duidelijk uitgebreid. De werkomstandigheden heel duidelijk verbeterd: Als het op de werkplek maar even wat te koud, wat te nat of wat te warm is.... wordt het werk neergelegd of verminderd. Vroeger hoorde je daar allemaal nooit iets over of van. Nu hebben ze plaspauze's, rookpauze's , koffiepauzes, een werkdag van 7,4 uur in een vertrek dat niet te koud, niet te warm, goed verlicht en verlucht is, want anders gaan we staken, en toch....klagen, klagen, klagen. Vreemd dat die buitenlanders enorm veel minder klagen, precies, zoals onze ouders en grootouders...40 jaar geleden.. !
Wat minder "slap gedoe"....Niet meer geaccepteerd door de controlerende instanties in onze maatschappij: Het zou volgens mij een heel eind helpen de goede kant uit te gaan!

Peter

[verwijderd] 2 februari 2013 20:25

Marique beschreef de jaren vijftig en niet de jaren zeventig.

Hallo! 2 februari 2013 20:41

quote:
marique schreef op 2 februari 2013 19:54:
Armoe werd nauwelijks gesignaleerd want iedereen was 'arm', althans vergeleken met nu.
Welvaartsproducten bestonden uit een telefoon, radio (tv kwam pas later en auto was helemaal luxe). Ontspanning was een bioscoop, een dagje dierentuin, speeltuin, strand/bos.
Voelden mensen zich arm, ongelukkig en tekort gedaan? Nooit gehoord.

Dat herinner ik me anders. Mijn vader was landbouwer en had 3 arbeiders. Voor de arbeiders betekende dat hard werken voor een minimaal loon tot hun 65e. Ik herinner me nog de arbeider die om een gulden extra vroeg om touw voor een vlieger te kopen. De arbeiders teelden hun eigen groenten en aardappels. Ze ontvingen te weinig geld om dat te kopen. Alle welvaartsprodukten die je hierboven noemt, waren onbekend. Arbeiders hadden geen telefoon en alle onspanningsmogelijkheden die je noemt, was geen geld voor. Alleen een radio hadden ze.

Eerlijk gezegd hoop ik dat deze tijd nooit, maar dan ook nooit weer terugkomt. De mensen waren wel tevreden, maar arm.

josti5 2 februari 2013 20:48

quote:
A5 schreef op 2 februari 2013 20:25:
Marique beschreef de jaren vijftig en niet de jaren zeventig.

'Mijn' bedrijf kende voor de buitendienst 2 autoregelingen: de 'eigen' auto met kilometervergoeding, en de 'auto van de zaak'.
Ik heb voor mijn verschillende teams indertijd regelmatig gekeken naar o.a. het ziekteverzuim.
1x Raden welke groep het laagste ziekteverzuim scoorde...

De beste verkoopresultaten in een salesteam? Die werden, op een hoge uitzondering na, altijd behaald door mannelijke éénverdieners met een leuke vrouw-met-wensen, enkele kinderen en vooral: een huis met een hoge hypotheek...
De absolute top werd werd behaald door ditzelfde type, maar dan kind van een middenstander/ondernemer.

Noodzaak en effectiviteit gaan vaak hand in hand, is mijn ervaring door de jaren heen...

marique 2 februari 2013 20:54

quote:
ffff schreef op 2 februari 2013 20:17:
Maar op de vraag of dat dat werkritme ineens te belastend is, geef je eigenlijk geen duidelijk antwoord.

Peter,
@Global Selection beschrijft heel herkenbare situaties. Zijn observeringen gelden echt niet alleen voor zijn eigen schoolsituatie. Ze zijn wijdverspreid in allerlei bedrijven en instanties.

Ik begrijp best dat jij met je tientallen jaren ervaring goed zicht hebt op serieuze klachten en gemakzuchtklachten. Daar twijfel ik niet aan. Maar een beperking in jouw visie is wel dat jij zelfstandig bent. Jij en andere zelfstandigen voelen niet de druk van werkenden in loondienst.

Ik veronderstel dat jouw huidige werkwijze en werkomgeving in principe weinig verschilt met 30-40 jaar terug. In ieder geval heb jij zelf invloed op wat je wel of niet in je werksituatie kan/wil veranderen.
Voor mensen in loondienst is dat niet het geval. Die krijgen situaties opgelegd waar ze niet om vragen en waar ze vaak ook niet tegen kunnen. Niet omdat ze niet willen of niet veranderingsgezind zijn, maar domweg omdat veranderingen vaak niet passen binnen het kader van hun 'intrinsiek vermogen'. Simpel gezegd, je kan van een werkpaard geen renpaard maken, of omgekeerd.

Lees @Global Selection nog maar eens terug. Buitengewoon leerzaam.

marique 2 februari 2013 21:03

quote:
Global Selection schreef op 2 februari 2013 20:41:
Eerlijk gezegd hoop ik dat deze tijd nooit, maar dan ook nooit weer terugkomt. De mensen waren wel tevreden, maar arm.

Dat is ook niet wat ik bepleit.
Ik wil alleen de aandacht vestigen op het feit dat de werkdruk tegenwoordig voor veel mensen te hoog is. Ook al is de werkweek korter en zijn de vakanties langer. De vraag is tot hoe ver deze ontwikkeling kan doorgaan.

nobahamas 2 februari 2013 22:17

quote:
marique schreef op 2 februari 2013 21:03:
[...]
Dat is ook niet wat ik bepleit.
Ik wil alleen de aandacht vestigen op het feit dat de werkdruk tegenwoordig voor veel mensen te hoog is. Ook al is de werkweek korter en zijn de vakanties langer. De vraag is tot hoe ver deze ontwikkeling kan doorgaan.

Je kunt van een werkpaard geen renpaard maken.

Zeer juist weergegeven Marique, maar het realiteitsverschil ligt er in dat mensen toch iets anders zijn dan paarden.
Ik zie, en dan bedoel ik; ik zie bij de burgers rondom mij, en lees in de media dat het gedrag van de Nederlandse burger aan het veranderen is.
Breed wordt waargenomen dat de lasten stijgen, de werkdruk stijgt, de inkomsten stagneren (of stabiliseren), etc.
De algehele consensus is dat er de komende jaren minder te besteden zal zijn voor de individuele burger.

Het werkpaard zal dus beter omgaan met zijn energie, en gericht worden op een hogere productie.

Je ziet al de eerste kenmerken:
Verkopen van nieuwe auto’s lopen sterk terug.
Er wordt meer afgelost op hypotheken
Verkopen van B-merken in supermarkten lopen op.
Nauwelijks herstel van de horeca omzetten.
Detailhandelsverkopen, etc.

“wees blij dat je een baan hebt” heb ik deze week meer dan tien keer gehoord.

Ik denk zomaar dat de verkoop in smartphones, tablets en bijvoorbeeld kranten de komende maanden ook zal tegenvallen in Euro- en Dollarlanden.

En die “werkdruk” zal een steeds draaglijkere last worden als het besef van “schuld” reëler wordt.

[verwijderd] 2 februari 2013 22:24

quote:
Global Selection schreef op 2 februari 2013 20:41:
[...]
Eerlijk gezegd hoop ik dat deze tijd nooit, maar dan ook nooit weer terugkomt. De mensen waren wel tevreden, maar arm.

Grappig, hoe je de veranderde omstandigheden beschrijft en concludeert met deze zin.

Ontevreden en rijk is dus te prefereren boven tevreden, maar arm?

PS:
Ik pleit niet voor het terugkeren naar die situatie, want als er 1 ding waar mensen nog ontevredener van worden is eerst rijk geweest zijn en dan terugvallen in armoede.

Hallo! 3 februari 2013 10:48

quote:
ben d'r klaar mee schreef op 2 februari 2013 22:24:
Ontevreden en rijk is dus te prefereren boven tevreden, maar arm?

Jouw conclusie klopt niet omdat je mijn woorden verdraaid.

Met tevreden bedoel ik dat de mensen in die tijd berustten in hun lot. Toen had men een gevoel van rang en stand. Als men laag geboren was, berustte je je in dat feit. Onze lieve Heer heeft het zo gewild. Want heel veel mensen waren diep gelovig. Vele arbeiders wisten nog beter dan de boer wat er moest gebeuren. En de boer nam het voorstel van de arbeider vlot over. Gevoelsmatig had de arbeider een hoge positie, want hij bepaalde soms wat er moest gebeuren. De arbeider voelde zich verantwoordelijk. Mijn vader had een arbeider die zelf besloot wanneer het gras (om te hooien) moest worden gemaaid. Wel had hij van tevoren met mijn vader overlegd, maar mijn vader keek wel eens op als hij om 6.00 uur opstond. De arbeider, Doeke, was om 2.00 uur 's nachts opgestaan en had het gras gemaaid. Enkele jaren geleden was er een 4-delige documentaire op de lokale TV, Van Boerenknecht tot Landarbeider. Heel boeiend om te zien. Maar ook heel schrijnend. De rijke boer en de arme knecht die zich verantwoordelijk voelde.

Mensen zijn aanzienlijk minder gelovig geworden en berusten in je lot is er helemaal niet meer bij. Ouders kijken neer op een vakopleiding. Mijn kind gaat niet naar de LTS, dat kan altijd nog. VMBO-TL is al te min voor heel veel ouders. Mijn kind gaat minimaal naar de Havo. Dat beeld wordt versterkt door de overheid. Meer opleiding betekent een grotere kans op werk:

"Hoe belangrijk is mijn opleiding voor wat ik verdien?
Heel belangrijk. Hoe hoger je bent opgeleid, hoe meer je verdient en hoe meer kans je maakt op een carrière."

www.loonwijzer.nl/home/jeugdloonwijze...

Van alle kanten horen we dat opleiding en carrièremaken belangrijk is. Vele mensen komen op een verkeerde plaats, m.n. managers. Intervisie is belangrijk: je moet je levenlang blijven leren. Jezelf verantwoordelijk voelen voor je baan, hoeft niet meer, dat wordt voor je gedaan. Eén van mijn directeuren zei ooit eens tegen me: "De oudere garde voelt zich zo verantwoordelijk en zijn zo emotioneel betrokken bij school. Ze steken vele uren werk in hun vak. Dat begrijp ik niet. Het is maar werk." Je snapt dat dit voor mij een klap in het gezicht was.

josti5 3 februari 2013 11:24

'Het is maar werk'.
Inderdaad: je werk hoeft niet je leven te zijn, maar betrokkenheid bij je werk, je job doen alsof het je eigen bedrijf is, als je in loondienst bent, net zoals Doeke: dát is nu de essentie, de meerwaarde, die het verschil maakt tussen werken en ondernemend/effectief werken.
Waarbij we wel moeten bedenken, dat zelfwerkzaamheid op de werkvloer veelal dood is gemaakt door het 'managersgilde'.
Lichtpuntje vanmorgen was, dat ik Samsom hoorde over zijn bezoeken aan ondernemers, en dat Nederland weer meer een 'maak'land moet worden - daarmee scoorde hij een vol punt, wat mij betreft.

josti5 3 februari 2013 11:46

'Voor mensen in loondienst is dat niet het geval. Die krijgen situaties opgelegd waar ze niet om vragen en waar ze vaak ook niet tegen kunnen. Niet omdat ze niet willen of niet veranderingsgezind zijn, maar domweg omdat veranderingen vaak niet passen binnen het kader van hun 'intrinsiek vermogen'. Simpel gezegd, je kan van een werkpaard geen renpaard maken, of omgekeerd.'

Zelf was ik er aan 'gewend' om 40% van mijn beschikbare energie binnen de organisatie te besteden: communiceren, beïnvloeden, proberen te veranderen, etc. Mijn collega's zowel binnen, als vele buiten het bedrijf hadden dezelfde ervaring.
Wat ik nu om mij heen zie en hoor is, dat de 40% in 10 jaar tijd is gestegen naar 60%: er wordt nóg meer tijd besteed aan 'overleg', maar óók aan onderlinge emails en wat dies meer zij.
Kortom: ons bedrijfsleven is 'Amerikaanser' geworden...
Sinds jaar en dag (ik heb ze ruim 20 jaar meegemaakt) zijn Amerikanen 'aanwezig'. Aanwezigheid is belangrijk: 10 minuten op je bureaustoel zitten vóórdat de baas er komt zitten, en 10 minuten ná hem vertrekken en zo, Dat wás heel on-Nederlands, maar ís behoorlijk 'Nederlands' geworden.
Voeg daar nog eens de sterk toegenomen regeltjes-mentaliteit, de veel betere controlemethoden, de sterk toegenomen lastendruk en de vrees-voor-het-behoud-van-de-baan bij: dan moge het duidelijkheid zijn, dat het met de 'ondernemende werknemer' heden ten dage slecht gesteld is, héél slecht.

Hallo! 3 februari 2013 12:10

quote:
josti5 schreef op 3 februari 2013 11:24:
Waarbij we wel moeten bedenken, dat zelfwerkzaamheid op de werkvloer veelal dood is gemaakt door het 'managersgilde'.

Ik zal een voorbeeld geven uit mijn eigen ervaring. Toen ik ruim 30 jaar geleden op de school kwam te werken en de pauze was voorbij, gingen docenten naar lokaal. De teamleider, conrector genoemd, ging ook mee naar boven. Hij zorgde voor de algemene orde. Regelmatig hoorden we een opmerking, Jan blijf met je tengels van dat lichtknopje af. Het docententeam en teamleider (conrector) hielden SAMEN orde. Men sprak elkaar aan. Had je niet gezien dat Pietje een boterham at?, of i.d.

Deze situatie is totaal veranderd. Elke docent gaat nu naar zijn/haar lokaal wanneer het hem/haar goeddunkt. De teamleider (nu manager) zit op zijn kantoor. Voordat je met de les begint, moet je eerst de leerlingen dwingen op hun oordopjes uit te doen en hun telefoon op te laten ruimen. Meneer, nog even. In het verleden heb ik twee keer een oordopje afgeknipt, onder het mom van: in mijn les zul je geen gehoorschade oplopen. Als leerlingen oordopjes in hebben, horen ze je toch niet. Als ik even met mijn schaar knip, zijn ze vlot uit het oor. Nu hebben we regelmatig discussies over wel of geen oordopjes in. Een collega merkte op: ze werken ze lekker rustig met oordopjes in.

Mijn teamleider/manager neemt regelmatig een enquete af. Goh, ik merk dat het niet zo goed loopt in je les. Ik kom op lesbezoek. Daar zit hij dan met zijn tablet in de hand. De reden dat hij er zit: hij zit er om jou te ondersteunen en je met raad en daad te helpen. De ironie is dat zijn vergaderingen regelmatig chaotisch verlopen.

[verwijderd] 3 februari 2013 15:10

quote:
Global Selection schreef op 3 februari 2013 10:48:
[...]

Jouw conclusie klopt niet omdat je mijn woorden verdraaid.

Met tevreden bedoel ik dat de mensen in die tijd berustten in hun lot.

Het was een vraag. En een serieuze ook.

Berustten in je lot is toch ook tevreden zijn, of in ieder geval niet ontevreden zijn?

Hallo! 3 februari 2013 16:19

quote:
ben d'r klaar mee schreef op 3 februari 2013 15:10:
Het was een vraag. En een serieuze ook.

Berustten in je lot is toch ook tevreden zijn, of in ieder geval niet ontevreden zijn?

Je vraag was:

Ontevreden en rijk is dus te prefereren boven tevreden, maar arm?

Mijn antwoord is nee.

Zelf ben ik een tevreden mens en beslist niet ambitieus. Dat laatste wordt tegenwoordig als een handicap gezien. Mijn manager zei afgelopen week nog dat hij het jammer vond dat ik niets extra's wilde doen. Hij vindt dat ik de capaciteiten wel heb. Ik heb er totaal geen spijt van dat ik een LD functie heb afgewezen twee jaar geleden.

Het woord 'tevreden' heeft een andere lading gekregen. Vele mensen zijn hebzuchtig, en egoïstisch. Soms ook nog ambitieus, ook al missen ze alle capaciteiten. Slechts weinig mensen berusten in hun lot, en in die zin zijn ze ontevreden.

De overheid heeft een voorbeeldfunctie. Het kabinet vindt dat iedereen moet bezuinigen. Daar zullen weinig mensen problemen mee hebben, als het voor IEDEREEN zou gelden. Als klap op de vuurpijl stelt Rutte een manager aan bij SNS die 550.000 euro verdient, ruim 31 keer het minimumloon. Dat dat kwaad bloed zet bij grote bevolkingsgroepen, kan ik me voorstellen. Rutte geeft zelf een fout voorbeeld. Mensen die op het minimum zitten, de bijstandstrekkers, worden zwaar gepakt door de belastingen.

[verwijderd] 3 februari 2013 16:24

quote:
A5 schreef op 1 februari 2013 23:25:
[...]

Ik walg hiervan. Een redenering van: mensen die weinig verdienen, en evengoed hardwerken, moeten niet klagen. Want wij veelverdieners willen ook in deze tijden niet inleveren.

Ik zeg nergens dat mensen niet mogen klagen. (het is weinig effectief, maar goed ik klaag ook over te veel belasting bijvoorbeeld) Ik weet niet wat jouw criterium voor veelverdiener is. Ik verdien meer dan modaal en werk ook harder dan modaal. Ik hoop iets moois op te bouwen met hard werken

"Welke rechtvaardiging is er voor die grote inkomensverschillen? Uitzonderlijk talent o.i.d.? Die onzin hoor je vaak.
Ik zeg dit tegen jou omdat je niet lang geleden, zonder enige motivering, een bepaald belastingpercentage immoreel noemde."
Ik vind verschil in inkomen behoorlijk klein, en niemand hoeft onder de brug te slapen. Veel erger dan hoge belastingen vind ik overigens geld uitdelen zonder er een tegenprestatie voor te verlangen, maar dit is een side issue.
Daarnaast inkomen wordt natuurlijk niet alleen bepaald door talent, hard werken, etc. , maar het helpt wel mee en is vaak doorslaggevend. Daarnaast is afkomst, uiterlijk, charme, contacten etc. heel belangrijk.
De hoge belasting is in mijn ogen een rem op arbeidsmoraal en belastingen van 50% of meer zijn weinig motiverend, belemmert het aantal banen en zorgt voor toename van zwart werken.
De hoge inkomens leveren behoorlijk meer in.

Dit is alleen wel buiten de scope van dit draadje. Wat ik hier wilde aangeven is dat ouderen het echt niet slechter getroffen hebben dan de andere leeftijdscategorieen (en gemiddeld veel beter!)
Ze hebben:
- meer tijd (dus kunnen koopjes opzoeken en dus makkelijker besparen)
- tijd genoeg gehad om wat te kunnen sparen en dus om wat tegenslag te kunnen opvangen. (ook vaak hypotheek afgelost)
- kosten zijn gemiddeld lager (kinderen het huis uit, interieur, uitzet etc. allemaal al lang aanwezig)

Daarnaast worden de ouderen die op het minimum zitten nauwelijks gekort en alleen diegenen die het breder hebben moeten meer inleveren.

Nog maar een knuppel in het hoenderhok dan:
Misschien is die focus op absoluut niks meer doen na pensionering ook wat raar. Is 1 dag in de week werken verschrikkelijk? Ik ben een blauwe maandag krantenjongen geweest, daar zaten ook gepensioneerden die dat deden. Is dat heel erg?

En mijn punt over spaargeld is wel degelijk belangrijk. Een beetje planning had een buffer van enkele jaarsalarissen op moeten leveren. Heb je dat niet dan kan je jezelf toch wel wat verwijten. Heb je een koopwoning, dan is een huis vrij van hypotheek een prima aanvullend pensioen gewoon door de lagere kosten.

de bos

Hallo! 3 februari 2013 16:42

quote:
de bos schreef op 3 februari 2013 16:24:
Nog maar een knuppel in het hoenderhok dan:
Misschien is die focus op absoluut niks meer doen na pensionering ook wat raar. Is 1 dag in de week werken verschrikkelijk?

Je ziet één ding over het hoofd. Het aantal vacutures neemt af, sterker nog er worden mensen ontslagen. Dit kabinet heeft de minimum AOW leeftijd op 67 gesteld. De pensioenen worden verlaagd en extra zwaar belast. Vele mensen MOETEN noodgedwongen blijven doorwerken. De jongere die nu een baan zoekt, heeft geluk als hij een baan krijgt. De jeugdwerkloosheid zal toenemen en grote groepen jongeren zullen buiten de boot vallen, zie ook:

www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/nie...

www.nu.nl/economie/3004632/eu-korting...

Wat zullen deze jongere dankbaar zijn dat zij niet hoeven te werken en dat oudere mensen dat wel moeten:-)

ffff 3 februari 2013 16:43

Dit is alleen wel buiten de scope van dit draadje. Wat ik hier wilde aangeven is dat ouderen het echt niet slechter getroffen hebben dan de andere leeftijdscategorieen (en gemiddeld veel beter!)
Ze hebben:
- meer tijd (dus kunnen koopjes opzoeken en dus makkelijker besparen)
- tijd genoeg gehad om wat te kunnen sparen en dus om wat tegenslag te kunnen opvangen. (ook vaak hypotheek afgelost)
- kosten zijn gemiddeld lager (kinderen het huis uit, interieur, uitzet etc. allemaal al lang aanwezig)

Daarnaast worden de ouderen die op het minimum zitten nauwelijks gekort en alleen diegenen die het breder hebben moeten meer inleveren.

Nog maar een knuppel in het hoenderhok dan:
Misschien is die focus op absoluut niks meer doen na pensionering ook wat raar. Is 1 dag in de week werken verschrikkelijk? Ik ben een blauwe maandag krantenjongen geweest, daar zaten ook gepensioneerden die dat deden. Is dat heel erg?

Aldus hierboven, citaat van De Bos,

VOLLEDIG mee eens. Ik krijg ook altijd wat de kriebels van mensen rond de 65 die zeggen dat ze in die afgelopen halve eeuw, in die volle 50 jaren niks hebben kunnen sparen. Dan heb je er gewoon zo naar geleefd. Hetgeen overigens je vrije keuze de afgelopen 50 jaar was, maar dan moet je nu op je 65 plus niet lopen zeuren!
A5, Jij zelf ging enorm tekeer toen ik mij er een keer over verbaasde dat honderduizend Nederlanders zomaar een vrije dag konden nemen om...Nederlandse voetballers op het Museumpein in Amsterdam toe te juichen. Ik vond dat echt raar, want hebben die mensen geen verplichtingen. Moeten ze niet naar hun werk? NEEN, hoor was jouw, evenzo goed gemeende instelling: Die mensen nemen gewoon vrij en hoe de baas in het bedrijf verder regelt, dat is zijn probleem. Het is een attitude, het is een keuze, maar dan moet je er ook de consequenties van dragen. Vind ik. Dus iemand die in die 50 jaren WEL wat meer aan de dag van morgen dacht, heeft in een halve eeuw wel degelijk wat opzij kunnen zetten. Kom op zeg! En heb je dat niet gedaan... Tja, dan leer je dezer dagen dat OP = OP!!

Tenslotte ook een onderstreping van het feit dat 65 plussers wel degelijk......ontzettend veel diensten, werk, karweitjes, verslagen maken , research, bestelwerk, etc. etc. kunnen doen. Mijn allerlaatste computercrash werd zeer vakkundig verholpen door een gepensioneerde computerleraar die al..meer dan 25 jaar les heeft gegeven op een hogeschool aan jongelui over software en dergelijk razend moeilijke zaken.... D'r is nog werk zat in deze wereld, als je maar je connecties hebt en precies 65 plussers kunnen heel wat connecties hebben. Wil je dat niet...Prima, maar dan ook niet voortdurend lopen zeuren.

Peter

10.149 Posts, Pagina: « 1 2 3 4 5 6 ... 244 245 246 247 248 249 250 251 252 253 254 ... 504 505 506 507 508 » | Laatste

Aantal posts per pagina: 20 50 100 | Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met uw e-mailadres en wachtwoord.

Direct naar Forum

Markt vandaag

AEX 930,41 +8,49 +0,92% 18:05


Germany40^	23.029,60	+2,12%
BEL 20	4.469,65	+1,11%
Europe50^	5.501,68	+0,70%
US30^	43.185,00	-1,44%
Nasd100^	20.442,80	-2,09%
US500^	5.848,71	-1,74%
Japan225^	37.316,20	-0,72%
Gold spot	2.892,96	+1,24%
EUR/USD	1,0488	+0,80%
WTI	68,24	-2,63%