Marcel Tak schreef:
Beleggers hebben ervaren hoe risicovol deze achtergestelde producten [perpetuele leningen] zijn. De eeuwigdurende obligaties maakten gedurende het hoogtepunt van de crisis een vrije koersval. Dreigende bankfaillissementen, het eventueel overslaan van de coupons of de kans dat deze leningen onderdeel zouden uitmaken van een mogelijke herstructurering.
Het droeg allemaal bij aan de grote onzekerheid ten aanzien van deze leningen. Maar financiële instellingen kwamen er juist achter dat deze obligaties toch nog niet zo risicovol voor beleggers waren als, vanuit het standpunt van de banken, gehoopt. De achtergestelde obligaties behoorden dan wel tot het kernkapitaal van de banken, maar van een echte buffer is geen sprake.
De rentebetaling op deze leningen moeten in principe gewoon plaatsvinden, uitzonderlijke omstandigheden daargelaten. Als er al eens een coupon wordt overgeslagen moet deze later alsnog worden ingehaald. Op deze manier fungeert de perpetual voor de bank als een buffer met de veerkracht van beton.
Alleen de non-cumulatieve obligaties voldoen een beetje aan het echt risicodragende karakter door de niet uitgekeerde coupons ook later niet uit te betalen. Dat risico zien we nu met de niet-cumulatieve obligaties van Royal Bank of Scotland. De dreiging dat coupons voorlopig niet worden uitbetaald, en ook voorgoed aan de neus van beleggers voorbijgaan, heeft de perpetuals van de Britse bank opnieuw in een vrije val gebracht.
De koersen van de twee aan Euronext genoteerde leningen duikelden in korte tijd van 50% naar 30%. Aan de onduidelijkheid van het precieze risicokarakter van perpetuals komt mogelijk een eind door een nieuw product dat Lloyd wil gaan uitgeven: de coco. Coco staat voor contingent convertible.
Anders dan de reguliere hybride obligaties kunnen de coco’s wel als voor de banken relevant bufferkapitaal worden gezien. Want als het kernkapitaal van de bank onder de 5% zakt worden deze obligaties automatisch omgezet in aandelen. Kijk, dat helpt de bank pas echt als er problemen zijn.
Voor beleggers is er met dit product een einde aan de onduidelijkheid in hoeverre dit soort hybride obligaties deel kunnen uitmaken van een eventuele herstructurering. In geval van grote problemen veranderen deze obligaties automatisch in aandelen. En reken er maar op dat op het moment dat deze conversie plaatsvindt het geen onverdeeld genoegen is om aandeelhouder in de betreffende bank te zijn.
Naar mijn mening betreft de coco een hoog risicoproduct waar een mooie vergoeding voor de belegger tegenover moet staan. Lloyds is van plan 1,5% tot 2,5% meer rente te betalen dan over de bestaande schuld. Het lijkt mij aan de lage kant, maar we zullen zien hoe de emissie van dit nieuwe product verloopt.
www.iex.nl/columns/columns_artikel.as...[/quote]
Ik zie dat fwb al in de draad erna gereageerd heeft, met onder meer een duidelijk stuk uit de Economist. Citaat daaruit:
[quote=Economist]
With previous hybrid instruments, banks were reluctant to halt interest payments and did all they could to buy back bonds on specified dates for fear of showing weakness to markets. Converting the new debt could also slam confidence without raising a big enough slug of equity capital to restore it. That may encourage banks to hoard capital rather than breach the trigger-point.
More fundamental is the question of pricing. By their very nature the bonds will convert into shares at a bad time for their holders, who end up taking on many of the risks of ordinary shareholders but without the potential for big gains that shares promise. If they are really to work better than their predecessors, these hybrids will have to cost more.