anoniem23 schreef op 13 augustus 2011 16:15:
Waar maken wij ons in Nederland nu eigelijk druk om?
Zodra er weer een nieuwe cris aan de horizon verschijnt, gaat in Nederland het cirus weer van start.
Media beginnen gretig met extra uitzendingen en bijlagen, waarin de meest extreme doom-scenario's uitgebreid aan bod komen. Politici worden meteen verketterd ( de een swingt op Dance-valley, een ander is notabene homo).
Iedereen van top-econoom tot de gewone hardwerkende Nederlander heeft een duidelijke mening over de schuldigen en de wijze waarop de crisis had kunnen worden voorkomen, duidelijke oplossingen zijn wat minder algemeen.
Laten we eens naar de praktijk in de meeste westerse landen kijken:
Er is een (relatief) kleine groep burgers die op of onder de armoede-grens leeft. In Nederland betekent dat: volledige toegang tot de gezondheidszorg, minder gevarieerd maar altijd voldoende voeding, slechte tot geen huisvesting en beperkte of geen toegang tot luxe goederen en diensten.
De overgrote meerderheid behoort tot de middengroep, dat betekent: iedere gewenste hoeveelheid en soort voeding, redelijke tot goede huisvesting en toegang tot luxe afhankelijk van inkomen.
Een hele kleine groep behoort tot de rijken en superrijken, die reeds alles in overvloed hebben, maar vreemd genoeg er naar blijven streven nog meer te krijgen.
Natuurlijk is er altijd angst (zeker in economische slechte tijden) bij leden van de middengroep, dat zij door verlies van baan, eigen onderneming of een andere calamiteit (beleggingsresultaten) kunnen afglijden naar de armoede-groep. Praktisch is de kans daarop (sinds WWII) door hoge werkgelegenheid en sociale voorzieningen erg klein.
In het algemeen geloof ik dan ook dat het harde werken van de "gewone Nederlander" best meevalt. Er is uiteraard altijd een groep ambitieuze
burgers , die zich grote inspanningen getroost om hoger op de (inkomens)ladder te komen. Beloning is de toegang tot grotere luxe en (ook niet onbelangrijk) extra status. Maar de grote meerderheid zal zich omdat de risico's naar beneden niet zo groot zijn, voldoende inspannen om de status-quo te handhaven. Extra luxe en status wegen niet altijd op tegen een goed work-life balance en ambitie is zeker niet allen gegeven.
Politici zijn over het algemeen slimme mensen en weten dat economische factoren onderdeel dienen uit te maken van een campagne, maar dat een andere basisbehoefte, te weten veiligheid beter scoort. Misdaad(-bestrijding), (ongewenste) immigratie en (afbraak van) gezondheidszorg zijn veel sexier onderwerpen in een verwende maatschappij als de onze.
Economische problemen waaien weer over, zorg over veiligheid niet.
Tijdens een beurs-crisis zal voor beleggers ook een driedeling gelden:
Een kleine groep die onveranwoorde risico's heeft genomen die tot de financiele ondergang leiden en wellicht tot toetreding tot de armoede-groep. (beurstips van dak- en thuisloze ex topbeleggers).
Een zeer grote groep die zich (tijdelijke) wat verwachte luxe moet ontzeggen.
Een zeer kleine groep die zich alleen zorgen hoeft te maken over de
plaatsing in de Quote 500.
Kortom geniet van de rest van dit weekend ondanks alle crisis-geluiden.
En mocht,ter afsluiting, die echte diepe depressie in Nederland toch komen, bedenk dan het volgende:
We hebben een grote en efficiente landbouw- en veeteeltsector, we hebben een uitstekende infrastructuur, een gemiddeld hoog opledingsniveau, een groot potentieel nog onbenut arbeidspotentieel en de mogelijkheid luxe
te beperken zonder veel in te hoeven leveren op kwaliteit van leven.
Er zijn wel gebieden in de wereld waar dat anders is.
Prettig weekend.