Ik zag een leuk stukje op marktgevoel:
Freud zegt:
20 februari 2011 op 14:37
Het lijkt mij inderdaad niet juist een bepaalde persoon “oplichter”, “fraudeur”, “bedrieger” dan wel “struikrover” te noemen.
Immers de ene betiteling kan te weinig recht doen aan instelling c.q. gedrag van de beoogde persoon, de andere te veel. Ook is het mogelijk dat men met een kombinatie van de diverse betitelingen van doen heeft, waardoor de genoemde persoon in aanmerking komt voor nog een geheel andere betiteling.
Daarom is het mijns insziens verstandiger eens het oordeel van een psychiater te vragen, deze mensen zijn er tenslotte voor opgeleid om diverse eigenschappen/symptomen te herkennen zoals: “angst (herkenbaar door het aanschaffen van waakhonden b.v.), een slechte jeugd (gebrek aan een behoorlijke opleiding, wat zich uit in geen talenkennis, gebrekkige schrijfvaardigheden, geen diploma’s m.u.v. dat van handwerksman of arbeider misschien), vrees voor kritiek (mensen met een andere mening direkt de mond snoeren), hoogmoedswaanzin (zonder enige kennis stellen dat men over grote kennis beschikt), het tot een hogere maatschappelijke groep willen behoren zonder daar geaccepteerd te worden, ook wel pronken en protsen genaamd (dit kan zich uiten door luidkeel rond te bazuinen wat voor grote auto men rijdt, naar welke mondaine plaats men veelvuldig op vakantie gaat, wat voor dure whisky men wel niet drinkt etc.), in de betere kringen noemt men dit verschijnsel ook wel “nouveau riche” of proleet”, zoveel mogelijk geld willen verzamelen ten koste van alles (dit uit zich door absoluut geen mededogen te hebben met diegenen waar men het geld op slinkse wijze uit de zak heeft geklopt en steekpenningen aan te nemen in ruil voor het promoten van wat dan ook).
Sommige van deze aandoeningen kunnen er zelfs in ontaarden dat de patiënt (ja inderdaad we spreken dan over de patiënt) er zelf in gaat geloven.
Dit kan in vele gevallen leiden tot een volgende fase waarin de patiënt dreigmails via andere IP adressen (b.v. vanuit de US) gaat rondsturen, begint te liegen, oud medewerkers probeert zwart te maken, chantage gaat plegen, probeert anderen die hij als konkurrenten ziet in zijn allesbeheersende drang naar geld en macht met alle mogelijke (vaak onoirbare) middelen uit te schakelen.
Komt het eenmaal in dit stadium dan geeft slechts een spoedopname en gedwongen psychiatrische behandeling nog enige hoop op soelaas en overleven.
Zo niet dan is een hartaanval (zeker in kombinatie met overgewicht en/of aanvallen van woede) zeker niet uit te sluiten in de nabije toekomst.
Kort samengevat is mijn raad dan ook: bezig geen woorden als “Oplichter”, “Fraudeur”, “Bedrieger” of “Struikrover” tegenover een persoon als u niet geheel zeker bent van uw zaak (d.w.z. de bewijzen in de kast hebt liggen dat de persoon in kwestie exact aan de omschrijving van het door u gebezigde woord voldoet, maar raadpleeg een psychiater teneinde het gedrag van de persoon in kwestie in één woord samen te vatten.
Beschikt u wel over de bewijzen dat de persoon in kwestie exact aan een of meer van de bovengenoemde omschrijvingen voldoet (hetgeen natuurlijk zonder meer het geval kan zijn), dan staat het u naar mijn vrijblijvende mening vrij om een of meer van de in de aanhef van deze column gebruikte omschrijvingen voor deze persoon te bezigen.
Disclaimer: alle opmerkingen m.b.t. de gesteldheid van een persoon gelden slechts m.b.t. een fiktief persoon. Iedere overeenkomst met bestaande personen berust dan ook op louter toeval.
De schrijver van deze post is zelf geen psychiater en laat het beoordelen van de juistheid van bovengenoemde veronderstellingen plus het daaraan verbinden van een naam m.b.t. de evt. al dan niet geconstateerde geestesgesteldheden en hun evt. gevolgen graag aan een beroepspsychiater over.
Beantwoorden