josti5 schreef op 4 juli 2020 12:24:
[...]
Zeker: dat verlies van het korte geheugen is een drama-op-zich.
Anderzijds: je kunt er óók gebruik van maken.
Zo bracht ik altijd bij mijn bezoekjes aan mijn schoonmoeder dezelfde foto van haar kleindochter mee, toonde die aan haar, waarop zij stralend reageerde: 'wat een lief meisje!'
Een minuut later liet ik haar dezelfde foto zien, waarop zij even stralend reageerde.
En zo kon ik haar een uur lang laten stralen, door tientallen keren dezelfde foto te tonen.
Geen dág welzijn, geen herinnering aan een leuke foto, maar wél een uurtje stralen en welzijn...
En ja: dan bleven er nog wél 23 uren over...
Vreselijk.
Anderzijds: lichamelijk een wrak worden door een herseninfarct, van de ene dag op de andere 100% afhankelijk worden, in een verpleeghuis terechtkomen en 100% nog geestelijk in orde, zoals mijn moeder is overkomen, is óók een drama.
Ik weet nog steeds niet, wat erger is...