Vaccinatie valt te beschouwen als een klein risico om een groter risico te voorkomen. Is het niet jullie ergste nachtmerrie dat zo’n klein risico opeens groot zou kunnen uitpakken, doordat er een gevaarlijke bijwerking opduikt die niemand zag aankomen?
Larson: "Geen enkel vaccin komt op de markt zonder uitgebreide veiligheidstests vooraf. Ik lig er ’s nachts niet wakker van dat ik vaccinatie bepleit. Er is altijd een kleine kans op bijwerkingen, daar ben ik realistisch in, maar ik laat me daardoor niet tegenhouden. Omdat ik weet hoe streng de veiligheidsmaatregelen zijn. Geloof me: ik heb er veel over nagedacht."
Piot: "Dat kan ik bevestigen."
Larson: "Wat me wel aan het hart gaat, zijn persoonlijke berichten die ik krijg van gewone mensen. Een moeder wier kind een bijwerking heeft ondervonden en die haar baan heeft moeten opzeggen om voor dat kind te zorgen. Zulke berichten komen hard binnen, ook al weet ik rationeel dat het misschien maar over één op een miljoen gevallen gaat."
Buiten in de tuin komt de natte sneeuw met bakken naar beneden. "We zijn niet naar Brussel verhuisd voor het weer", glimlacht Larson. Maar afgezien daarvan bevalt de nieuwe omgeving goed. "Brussel is een kosmopolitische stad geworden," zegt Piot, "afgezien van Londen vind je dat nergens anders in Europa."
Dat Brussel ook een groene stad is, ondervinden ze ook aan den lijve. "Laatst liep er een vos door de tuin. Overgestoken uit het park hiernaast, denken we." De tuin was een voorwaarde voor de verhuizing, zegt Piot. "Ik heb dat nodig voor mijn mentale gezondheid."
De echtelieden zeggen het niet met zoveel woorden, maar de tegenkanting die ze krijgen omdat ze voor vaccinatie pleiten, raakt hen. "Hebben jullie gehoord dat de BBC Heidi dit jaar bij de honderd meest invloedrijke vrouwen in de wereld heeft gerangschikt?", vraagt Piot. "Samen met Malala Yousafzai en de eerste vrouwelijke premier van Samoa", knikt Larson met een klein lachje. Het eerbetoon doet haar zichtbaar plezier.Is het een balsem op de wonde?
Larson: "Ik krijg vrij vervelende mails. Critici wrijven me aan dat ik een slippendrager ben van de farmaceutische industrie, dat ik kinderen vermoord door voor vaccins te pleiten, dat ik een slaaf ben van Bill Gates, dat ik getrouwd ben met ’s werelds grootste pleitbezorger van vaccins, dat we er geldelijke belangen bij hebben. Don’t let the bastards grind you down, zegt Peter, wanneer ik het even te kwaad krijg – laat je niet klein krijgen door de bastards."
Piot: "Dat is een citaat van Jimmy Hoffa, de leider van de International Brotherhood of Teamsters in Chicago, een soort maffiafiguur."
Wie zijn die schoften dan? Antivaxers? Politici?
Piot:(lacht) "Sommige politici zou je zo kunnen noemen, de meesten zeker niet. Dat we politici hard nodig hebben, is wel gebleken in deze crisis. Goed leiderschap is onmisbaar."
Larson: "Dat zo’n leiderschap niet gegarandeerd is, heeft deze crisis ons wel geleerd. Sommige politici zijn zwaar uit de bocht gegaan, en niet per ongeluk. (Zonder Donald Trump te noemen, red.) Van de andere kant wijst iedereen altijd met een beschuldigende vinger naar de politici, maar die mensen hebben ook hun gevoelens. Velen onder hen liggen ’s nachts wakker van deze crisis."