"Zet 'm op" fred, die 2e bril:
Die hondenverhalen doen mij denken aan een verhaal van een kennis van mij.
Deze kennis was pakwerker en trainde oa Bouviers en Dobermanns. Hij hield de hondjes in de tuin achter z'n huis in een kennel. Dat kennel was er niet voor niets want er zaten soms maar wat valse krengen tussen.
Op een goede dag kwam de man van de verzekeringen volgens afspraak aan huis om eea te overleggen met betrekking tot, hoe raadt u het zo, verzekeringen. Het toeval wil dat nét toen de brave verzekeringsborst arriveerde, één Dobermann om een of andere duistere reden niet opgesloten in z'n kennel was maar alert zat te wezen in de tuin. Geheel in lijn met de wet van Murphy was én de achterdeur van het huis alsook de voordeur open. Enkel de halfglazen tussendeur in de gang was dicht. Vanuit de tuin kijk je zo door de gang naar voren.
Afijn, de man, die gelukkig meer verstand had van verzekeringen, kwam met zelfVERZEKERDE tred het pad op naar de voordeur. De Dobermann zag 'm vanuit de tuin al aankomen en werd helemaal gek. Als een hooligan sprintte het gevaarte de gang in en sprong dwars door het enkele glas van de halfglazen deur. De verzekeringsman zette het op een lopen en vluchtte z'n auto in.
Pfffff, net op tijd.
De kennis, totaal verrast want deze variant had ie nog niet meegemaakt, riep de hond bij zich en sloot 'm weer op in z'n kennel. Hierna werd de verzekeringsman verzekerd dat hij niet meer aangevallen kon worden (dit was nog vóór de woekerpolisaffaire).
Toen de man eenmaal binnen aan de goedmaakkoffie zat kon m'n kennis het even niet laten om te vragen of de man ook in glasverzekeringen deed.
Het antwoord is mij even ontschoten.
Uit.