@Freemoneyforever, het lastige van dit Amnesty rapport is dat het werkt met aannames die of heel erg gekleurd zijn of gewoon niet waar.
Er wordt op de eerste plaats uitgegaan van de bezette gebieden Westbank en Gaza. Dit zijn gewoon gebieden die bij Israel horen (in ‘48 veroverd zijn door Jordanie en Egypte en vervolgens in ‘67 weer terug veroverd zijn door Israel) volgens internationaal recht. Ze behoorden namelijk tot het Britse mandaatgebied Trans Jordanie, waarbij het gebied Palestine (alles ten Westen van de rivier de Jordaan), Israel is geworden.
Op de tweede plaats wordt er gesproken over de Arabieren die huis en haard hebben moeten verlaten door toedoen van de Israeliers. Dat is ten dele waar. Veel Arabieren zijn ook vertrokken uit mn Haifa in opdracht van de heersers van de omringende Arabische staten. De Arabieren werkten nl veel voor de Joden in de landbouw, de verwerkende industrie en de haven. Met het vertrek van de Arabieren wilden de Arabische rulers de Joden economisch raken. Tegelijkertijd starten zij de eerste oorlog.
Ook wordt er geschreven dat de ‘vluchtelingen’ nooit meer terug konden gaan naar de gebieden waar zij gewoond hadden. Ik vind dat niet vreemd, omdat deze gemêleerde groep Arabieren liet zien dat ze de staat Israel niet erkenden, het Israelisch gezag niet zouden accepteren en Israel samen met de buurlanden wilden vernietigen. Hoe kun je zo’n groep nou het staatsburgerschap aanbieden?
Dat Joden overal in de wereld altijd welkom zijn in Israel, komt doordat Israel op de eerste plaats een veilig thuisland moet zijn voor Joden. Dit omdat het Joodse volk al duizenden jaren nergens echt welkom zijn geweest nadat ze door de Romeinen zijn verslagen en zich overal en nergens moesten vestigen.
Ook niet onbelangrijk om in het achterhoofd te houden is het feit dat in de jaren ‘50 ongeveer alle Joden vermoord of verjaagd zijn uit alle Arabische landen. Met onteigening van huizen, bedrijven en grond. Een reden van de toestroom van een klein miljoen Arabisch Joodse vluchtelingen.
De discriminatie van Arabische Israeliers wordt mi aangedikt. En het klopt, het zijn geen Joden, dus de carrière ladder is een stuk lastiger te beklimmen, maar zeker niet onmogelijk. De CEO van de de grootste bank van Israel is een Arabische moslim, een belangrijke anchorvrouw op de Hebreewse televisie is een moslima, en zo zijn er vele voorbeelden te noemen. Arabische moslims worden niet verplicht in de IDF te dienen, maar mogen zich wel vrijwillig aanmelden. Ik meen dat ongeveer 800 Arabieren dat ook jaarlijks doen.
Maar zeker is het een feit dat Arabische Israeliers het niet altijd even makkelijk hebben. Met name de conservatieve Joden zien ze liever gaan.
(Maar speelt dit laatste thema ook niet in Nederland? Is een groot deel van de Nederlanders blij met vluchtelingen en de toestroom van moslims?)