!@#$!@! schreef op 11 februari 2023 23:43:
[...]
Geldt helaas niet alleen voor materiele zaken en ook niet alleen voor "overmatig" nastreven. Het geld voor alle zaken die je op een of andere manier nastreeft.
Tuurlijk kan je tevreden zijn met bepaalde aspecten uit je leven. Maar dat is omdat je je structurele ontevredenheid gewoon op andere zaken spiegelt.
Stel dat je besluit genoeg geld te hebben en je daar geen zorgen meer over te maken, dan ga je uiteraard met iets anders aan de slag om je leven te beteren. En als je rationeel besluit dat je eigen leven prima is, dan ga je gewoon proberen de levens van andere mensen te verbeteren :-)
Kijk geluk zit in onszelf. Maar hoe kunnen we ons gelukkig maken als geluk in onszelf zit?
Immers het enige wat we onszelf kunnen geven zijn externe dingen. Zoals geld, vrienden, relatie, kinderen, hobbies, reizen etc etc. Maar wat heb je daaraan als geluk van binnen zit?
We zitten dan vast in een paradox. Immers elke poging om onszelf gelukkig te maken, gaat vanuit de motivatie dat we nu ontevreden zijn. Dat er iets moet gebeuren of we iets moeten krijgen (liefde, kennis , meer geld, vrijheid etc) om gelukkig te kunnen zijn. Elke poging om jezelf gelukkig te maken, kan alleen vanuit de situatie dat je gelooft dat je hiernu niet gelukkig bent en/of kan zijn.
De paradox is dan in feite, dat elke poging om onszelf gelukkig te maken, ons juist ontevreden houdt.
Grappig genoeg geloven we die ontevredenheid dan weer nodig te hebben om "een beter leven/ persoon te zijn" te kunnen blijven nastreven.
Immers elke mijlpaal geeft ons dan weer een shot dopamine, dat ons even een gelukkig gevoel geeft. Tijdelijk uiteraard. Dus verzinnen we de volgende mijlpaal om weer zo'n shot dopamine te kunnen krijgen. Zo houden we vast aan onze structurele ontevredenheid, omdat het mogelijk maakt om als een junkie weer onze volgende shot dopamine te krijgen.
In een eeuwige cirkel gaan we rond en rond en rond, tot de dood :-)