Vorig stukje over ILVA is schijnbaar goed ontvangen gezien de duimpjes.
Nu wat info over Mittal/Esser.
Mr. Mittal in India.
Mr. Mittal heeft een aantal staalfabrieken ‘all over the world’ opgekocht en verbeterd, dat zijn kwaliteiten die niet zijn te verloochenen.
Mr. Mittal, begonnen met een staalfabriekje die zijn vader in India had opgericht, heeft zich buiten India gemanifesteerd, edoch in India zelf is Mittal als werkgever nagenoeg onbekend, dit in tegenstelling tot zijn collega mr. Tata. Dit steekt natuurlijk, je wilt erkenning in eigen land. Daarom is het mr. Mittal veel aangelegen om ook in India , zijn thuisland, maar vooral ook de grootste groeimarkt bekend te geraken als mr. Staalmaker.
Esser steel biedt daarvoor een ideale gelegenheid. Een kant en klare site volledig ingericht op wat de toekomst vraagt, doch helaas door mismanagement en andere factoren geen succes. Maar Mr. Mittal grootste kunst, hij heeft dit in het verleden bewezen, is om van dit soort sites wel een succes maken.
Ik heb in het verleden diverse malen de discussie gevoerd over het opzetten van een greenplan of een brown plan. Oorspronkelijk was de opzet van Mittal om via een green plan (Odissa) een geheel nieuwe site op te zetten van 6 milj. ton/jaar. Dergelijke sites zijn zo complex dat het bijna onmogelijk is om dit tot een goed einde te brengen. Een goed voorbeeld is Calvert US, Thyssen steel heeft zich hierin behoorlijk vergist. De site, waarde 4,5 milj, is voor 1,5 miljard naar AM/NS over gegaan. Hetzelfde zie je nu met Esser steel, prachtige site, alles voor handen, edoch de ‘indianen’ kunnen hem niet runnen (v.b. is ook Esser-Minnesota). Typisch iets voor mr. Mittal. Die gaat hier volop in en er zeker iets moois van maken, dat is zijn specialiteit. India een groeimarkt waar de komende jaren 200 milj. ton staal gemaakt moet worden. Sail die vraagt/schreeuwt om producenten die koolstofstaal/automotive-buitendelen kunnen leveren. Dit alles om de groei van o.a. de auto industrie bij te houden. In deze omgeving ligt Esser steel.
Esser Steel.
Gesitueerd op 4 locaties.
Hazira de grootste (geïntegreerde) site, capaciteit 10 milj. ton/jaar doch met een huidige output van dacht ik 7+ milj. ton/jaar. Maar wel voorzien van de meest moderne ijzer-maak voorzieningen. Er wordt ijzer gemaakt met een hoogoven, DRI’s en Corex installaties. Dit wordt nergens op de wereld elders gedaan op EEN locatie. Ook bij de staalmakerij (gietwals voeding) zien we technieken als Conarc (converters + EAF techniek), ook dit zien we nog weinig elders. Verder de koude route met koudwals en bekledingslijnen.
Kortom wat gekocht wordt is goed, heel goed zelfs v.w.b. stand der techniek. Alleen worden de bestaande technieken/mogelijkheden onvoldoende benut. ‘Ramping up’ betekend dus alleen investeren in managen, niet in rupia’s.
Puna: Koudband (0,6 milj ton/jaar) en bekledingslijnen, wel strategisch gelegen in het centrum van de eindgebruikers. Hier staat ook een andere failliete staalmaker in de aanbieding, nl. Bhushan zo worden Mittal en Tata nog buren.
Bailadilla en Dabuna 2 grote, hele grote, erts verwerkers en tenslotte in Visakhapatnam en Paradip beide pellet fabrieken.
Kortom beide aankopen, ILVA en Esser, zijn goede investeringen, edoch het kost wat, samen 4 a 5 miljard (we kijken niet op een miljardje meer of minder). Dan ook nog Mexico erbij weer 1 miljard. Met de huidige balans van 10 miljard schuld neemt mr. Mittal wel veel hooi op zijn vork!!!!!! (aandeel waarde 30 miljard en 16 miljard schuld).
Hou dan ook rekening met het feit dat in, ik dacht 2022, 60% van de Chineese staalproductie gemaakt moet worden door 10 staalmakers, opdracht van de Politburo/regering. Dit betekend dat er door consolidatie meerdere staalmakers in China komen, die MEER dan 100 milj.ton/jaar maken, dus (veel) meer dan
ArcelorMittal nu! O.K. de grootste zijn is niet het belangrijkste, markt verliezen is dat wel.
Maar met deze aankopen/investeringen zijnde Ilva, Mexico en mogelijk Esser is hr. Mittal goed voorbereid op de komende consolidatie in China.
Har.