Gistermorgen was het eindelijk zo ver.
Na een snelle douche met Axe Anti-Hangover spoedde ik mij te voet richting het spoor om daar de sneltrein te halen die mij richting het Damrak zou vervoeren.
Ja, eindelijk was het zover na 2 jaar, de Beleggersfair werd weer georganiseerd en uiteraard wilde ik daarbij aanwezig zijn.
Er stond zwaar materieel op het spoor, geen brakke Fyra of ander NS baggerspul, maar een solide trein van der Deutsche die helemaal uit Berlijn kwam.
Na snel het beklemmende stofmasker opgezet te hebben stapte ik in en wist een zitplaats te bemachtigen tussen een groep van 5 Duitsers rond de 25 jaar.
Ja, ze hadden allemaal hetzelfde kapsel die mij aan een bekende Duitser deed denken, maar toch ze hadden allemaal Nike sportschoenen aan.
Ik werd door hun geobserveerd, en na een tijdje plaatste ik een opmerking in het Duits over bier waar ze wel om lachen konden.
We kwamen in gesprek, ze kwamen uit Hannover, en gingen een weekendje uit in Amsterdam.
Bij hun is het niet veel anders dan als bij ons, de jeugd kan daar ook heel moeilijk aan een huurwoning komen.
Het kan wel zeiden hun, maar dan kom je in een appartementje op een plek waar je eigenlijk niet wilt wonen.
Ze waren het met me eens, er is de laatste jaren heel veel veranderd, zeker bij hun in Hannover, maar vertel dat maar niet tegen iemand die in Munchen woont.
Aangekomen op Centraal namen we afscheid van elkaar, het waren prima gasten, beleefd, en ik zei nog tegen hun, schrik niet van de bierprijzen in de kroeg en ik ging op weg naar de Beurs van Berlage.
Toegangscontrole met het papieren bewijs, de controleur controleerde mijn ID zonder er echt een blik op te werpen en zei lachend, loop maar snel door, ja, ik vind het niets anders dan een stukje vrijheidsberoving.
Eénmaal binnen stuitte ik direct op Nico Bakker met zijn marktlens, hij is altijd in de weer, nu was hij ook weer in zijn element, en hij genoot er overduidelijk van dat hij weer onder de mensen was.
Verder viel het mij een beetje tegen, de stemming was niet echt uitgelaten, het was best wel druk maar niet overvol, en ik maakte eerst maar eens een rondje over de beursvloer.
Vele bekende gezichten zag ik, de turbo-slijters, Marine Hafkamp die niet met mij gezien wil worden gezien mijn kleding, de nodige "gratis" brokers en uiteraard ook de nodige abboverkopers.
Maar heel opvallend, de snelle figuren van twee jaar terug die je verre vakantiewoningen probeerden te verkopen of je een stuk grond wilden verpatsen die waren er helemaal niet meer.
Net als vele vermogensbeheerders, vele klanten op een hoop, maar je zag ze niet.
Er waren nog wel wat figuren die obligaties aanbieden op bijvoorbeeld winkelvastgoed, en daar is volgens mij niks mis mee.
Ook op het gebied van vergroening zag je niet zo veel, uiteraard gaan velen wel voor duurzaam.
Het publiek verandert wel, een nieuwe lichting met jonge figuren, zelf beleggen op basis van waardering is uit de tijd, laat je geld maar beleggen, de algoritmes doen het werk, verstand hoef je er zelf niet van te hebben.
Je ziet het aan hun, ze zijn heel serieus, ze zeggen geen verkeerde woorden, en een grapje of wat humor, dat is helemaal niet aan hun besteed.
Plotseling kwam Nico Inberg ook nog in mijn vizier, ik wilde wegduiken maar er was geen ontkomen aan, een praatje met hem gemaakt, jammer dat hij weg is bij IEX, ik heb hem altijd gezien als de kartrekker die er veel tijd in heeft geinvesteerd.
Op de stand van OHV kwam ik econoom Mujagic tegen en we raakten in gesprek, ik zei tegen hem, ik geloof er helemaal niks van dat de rente gaat stijgen, in de VS kan er nog wel een beetje bij, maar in Europa zal deze volgens mij voor eeuwig en altijd onder nul blijven.
Hij was dit volledig met me eens en zei ook, wanneer de rente positief wordt, hoe klein dan ook, dan zal het systeem bij ons uitéén spatten, maar de mensen snappen dit niet.
Ook vond hij bepaalde koersen wel ver van realistisch gewaardeerd, en hij snapte ook weinig van alle crypto-munten.
Apart, iemand die er voor gestudeerd heeft denkt er precies zo over als ik.
Ik heb nog wat sessies gevolgd, de meningen van analisten zijn verdeeld, de éne denkt dit, de ander weer anders, ja, het is ook een lastige fase, maar dat is het altijd.
Eigenlijk heb je er helemaal niks aan maar het toch mooi om die verschillende meningen te horen, niemand weet het.
Rond het middaguur werden er de gulden melkkoeien uitgereikt, maar zoiets boeit mij niet.
Nico Bakker was van zijn stand verdwenen en ik nam maar eens plaats in en ik ging wat koersen bekijken en grafieken aanklikken op het grote scherm, gewoon omdat ik benieuwd was hoe de beurs ervoor stond.
Er kwamen wat mensen bij staan, meneer, kunt u een analyse van de AEX geven.
Geen probleem zei ik en klikte de AEX aan en de grafiek kwam tevoorschijn.
Ik bewoog met de muis een horizontale taal en zei, kijk, recent hebben we een correctie gehad richting de 750 die iets lager was dan de eerdere correctie in augustus.
Vanaf dit punt zit er al weer voor een dag of 7 een stijgende lijn in, en het is nu de vraag, wordt de 800 definitief doorbroken, de RSI is ook al weer flink aan het stijgen en ik heb daarom mijn vraagtekens.
Ook zitten er nog veel beren op de weg, perikelen in China, en het schuldenplafond in de VS, en bovendien zijn de chips op.
Ik heb de mensen maar het advies gegeven om voorzichtig met hun geld om te gaan en ben er volgens mij snel tussenuit geknepen voordat Nico terug kwam.