Misschien iets minder Lithium en meer andere (zeldzame) metalen.
FD artikel.
Wil Brussel metalen uit de diepzee?
De zee bij Spitsbergen. Wat ligt er op de bodem?
Noorse diepzeemijnbouw plaatst EU voor dilemma
Het gebied is enorm, de reserves aan metalen zoals zink en kobalt (handig voor uw mobieltje) en mineralen volgens onderzoek ook. Noorwegen heeft om die reden het licht op groen gezet voor diepzeemijnbouw in een stuk zee tussen Spitsbergen, IJsland en Groenland.
Het Noorse parlement debatteerde vorige week na langdurig over de kwestie. Uiteindelijk stemden tachtig van de honderd parlementariërs met de plannen in. Dit tot grote ontsteltenis van natuurbeschermers zoals WWF , Greenpeace en ISF. En misschien ook wel van het Noorse Instituut voor Onderzoek van de Zee (IMR), dat de staat eerder opriep veel langer (vijf tot tien jaar) onderzoek te doen naar mogelijke gevolgen.
Voor de EU is het Noorse besluit een breinkraker. De Europese Commissie en het Europees Parlement ijverden de afgelopen jaren voor een moratorium op onderzeese mijnbouw. In plannen voor het zekerstellen van cruciale grondstoffen, waarover de EU-lidstaten en het parlement in november een akkoord bereikten, staat verder dat de EU bij de winning van grondstoffen inzet op de ‘hoogste milieu- en sociale standaarden’.
Easac, een adviesorganisatie van Europese wetenschappers, trok vorig jaar eveneens aan de bel. Het is beter eerst alle mogelijkheden voor recycling van grondstoffen uit te putten dan in zee metalen en mineralen te winnen, vond Easac. Als mensen zeggen dat onderzeese mijnbouw nodig is omdat we anders niet aan de grondstoffen komen die cruciaal zijn voor groene technologie, ‘is dat misleidend’, aldus de organisatie. In zee kun je zoveel van de daarvoor benodigde metalen niet winnen, stelt ze.
Op het bord van Brussel komen nu een paar vragen. Een ervan is hoe de EU in de toekomst omspringt met grondstoffen uit de Noorse diepzee. Laat ze die toe?
Een andere vraag is of de EU-lidstaten werkelijk eensgezind tegen diepzeemijnbouw zijn. Sommige landen zoals Spanje en Duitsland zijn uitgesproken tegen. Nederland neemt een middenpositie in. ‘Die reserves aan grondstoffen komen goed uit, maar laten we voorzichtig zijn. Exploratie is oké, exploitatie niet’, is vrij vertaald het standpunt van het kabinet. Nederlandse offshorebedrijven zien getuige dit FD-artikel zeker brood in wat er op de zeebodem te vinden is.
Het is nu aan de Internationale Autoriteit voor de Zeebodem (ISA) om zich over de Noorse plannen te buigen. Of dat tot iets leidt? De ISA worstelt. De VN-organisatie besloot eind juli een besluit over het vaststellen van richtlijnen voor diepzeemijnbouw uit te stellen tot 2025.
Het straatarme eiland Nauru in de Stille Zuidzee gaf mijnbouwers vervolgens de ruimte voor onderzoek bij het eiland. In november betraden enkele activisten van Greenpeace daar een onderzoeksschip van het bedrijf Nori, een dochter van een Canadese mijnbouwer. De rechtbank in Amsterdam bepaalde eind november dat de actievoerders het schip moeten verlaten. Maar het incident toont één ding aan: activisten hebben de Noorse wateren in het vizier.