Ik denk dat je wel degelijk een onderscheid moet maken tussen banken en verzekeraars. Een bank komt in de gevarenzone, als de spaarders hun geld weg halen. De ECB leent tot nu toe dan aan de banken, mits er voldoende onderpand is. Dat is echter niet volledig vol te houden, zoals de centrale bank van Portugal al aangaf. Daarnaast steunen de overheden de grote systeembanken, indien nodig. Dat zal echter in toenemende mate gepaard gaan met de roep dat houders van obligaties, en zeker achtergestelde, ook moeten bloeden. Perps van niet-systeembanken hebben het voordeel van blinde steun van de overheid niet, en moeten zelf zorgen niet in de problemen te komen. Het lijkt er op dat banken in de zwakke eurolanden eerder van dit alles last hebben of gaan krijgen dan banken in de sterke eurolanden.
Verzekeraars kunnen in beginsel niet leeglopen, door het weglopen van spaarders, tenzij ze ook zwak zijn en spaarrekeningen hebben, zoals Aegon. Wel is hun bedrijfsmodel aan erosie onderhevig, de marges zijn laag, door veel concurrentie, kritische consumenten en lage beleggingsopbrengsten. Ook lopen zij risico van verliezen op beleggingen. Ik kan niet beoordelen, in welke mate de verliezen op beleggingen op polishouders zullen worden afgewenteld, het percentage zal van geval tot geval verschillen.Maar het is mogelijk, dat de problematiek van de pensioenfondsen zich ook bij verzekeraars voordoet, die dan, lijkt mij, minder mogelijkheden hebben om domweg de uitkeringen te verlagen.
Kortom, ik hoef geen aandelen van verzekeringsmaatschappijen, en ook niet van banken, zolang de risico´s zo groot zijn. Op korte termijn zie ik voor de nederlandse bankperps wel koersrisico´s, die echter weer snel ingelopen kunnen worden, maar geringe terugbetalingsrisico´s. Voor de verzekeringsperps is het korte termijnrisico naar mijn mening iets geringer dan voor de bankperps. De wereld kan snel veranderen, maar ik zie de huidige verzekeringsperps gewoon terugbetaald worden, voor zover het aantrekkelijk voor de emittent is.