uit FD van vandaag - zou Milou misschien ook naar BF verwijzen....?
TRAP ER NIET IN
Eind juni. Mijn gesprekspartner op het terras van een Amsterdams café heeft het investeringsidee van de eeuw. ‘Air France-KLM. Ze sponsoren dit jaar de Olympische Spelen in Parijs – dat gaat een geweldige omzet opleveren.’
Misschien heroverweegt hij zijn voornemen inmiddels. Veel reizigers zullen Parijs deze zomer juist mijden, blijkt begin juli uit eigen cijfers van de luchtvaartmaatschappij. En het aandeel lijkt wel een koopje, door de lage koers-winstverhouding (2,4), maar is het echt zo’n goede deal? Air France-KLM is mijns inziens niet ready for take-off. Het lijkt mij een klassiek voorbeeld van een value trap, een gevreesde valkuil onder beleggers in waardeaandelen. Het aandeel lijkt goedkoop, maar die lage waardering blijkt terecht. En dus staat je geld gewoon stil.
Onlangs stuitte ik op twee valkuilen die minder bekend zijn, maar minstens zo gevaarlijk. Je komt ze tegen als je een langetermijnbelegger in kwaliteitsbedrijven bent. ‘Geweldige bedrijven met een duurzame moat (vertaling: slotgracht) die uitstekende rendementen op geïnvesteerd kapitaal veiligstellen’, aldus Warren Buffett. Een goede moat stelt de winstgevendheid van een bedrijf veilig, concurrenten pakken die niet zomaar af. Noem het een duurzaam competitief voordeel, zoals je ziet bij bijvoorbeeld Mastercard en ASML.
Helaas zijn kwaliteitsaandelen vrijwel altijd duur, en daarin schuilt het gevaar. De groeivalkuil betreft een bedrijf dat sterk groeit, maar geen solide slotgracht heeft om die groei vast te houden. Neem Alfen, de firma die onder meer laadpalen en batterijsystemen maakt. De stormachtige groei die het bedrijf aanvankelijk doormaakte, was het gevolg van een disbalans in vraag en aanbod – niet van een duurzaam competitief voordeel. Nu zakt de vraag naar batterijen in en worden ze steeds goedkoper. Daarnaast zijn stroomnetten volgelopen waardoor er geen nieuwe aansluitingen mogelijk zijn. Dag groei! En vaarwel rendement op de lange termijn. Dan de quality trap. Het bedrijf heeft in dit geval een brede slotgracht, maar groeit niet.
Unilever wordt gezien als kwaliteitsbedrijf. Een concurrent komt er inderdaad niet zomaar tussen, maar van groei is nauwelijks sprake. De omzet stijgt voornamelijk door prijsverhogingen, die grotendeels voortkomen uit inflatie. Veel waarde heeft de belegger er de afgelopen jaren niet uitgehaald, met een samengesteld jaarlijks groeipercentage van een karige 3,2% over de laatste vijf jaar. Geld moet rollen, niet gevangen zitten in een of andere valkuil waar het niet kan renderen.
Presidentskandidaat Donald Trump is niet per se een baken van wijsheid, maar zei ooit wel iets dat steek houdt: ‘Soms zijn de beste investeringen de investeringen die je niet doet.’ Dus laat je niet verleiden door oppervlakkigheden: doe je huiswerk.
Milou Brand is journalist, podcastmaker en langetermijnbelegger.
FD