John en Adriaan: Dank voor de gelukwensen.
De exploderende zorgkosten........:
Bijna 76 jaar oud en 42 jaar huisarts geweest en natuurlijk constateer je dan enorme veranderingen in het beleid, in de zorg bij medische zaken.
Helemaal vooropgesteld dat ik in principe iedereen die uitgebreide zorg, door mij vaak verpampering genoemd, van harte gun, als de genieters van die veel te uitgebreide zorg dan ook maar beseffen dat daar een stevig prijskaartje aanhangt.
Gisteren dus voor de vijfde keer opa.... Maar zelf als arts ook heel wat kinderen op de wereld gezet. Ik spreek over de beginjaren 1970, dus ruim een halve eeuw, een halve eeuw geleden.
Toen deden we de bevalling aan huis, kwam er hulp van een gediplomeerde kraamverzrgster voor een dag of tien aan huis en uiteraard was die zorg gigantisch veel goedkoper dan gisteren.
Dan maken we een sprong van 1972 naar 1992 en constateren dat bevallingen toch echt gehospitaliseerd uitgevoerd moeten worden. Er is weinig fantasie voor nodig om te begrijpen dat bevallingen in 1990 meteen een pak duurder werden dan in 1972.
En dan maak je als oude ervaren opa de sprong naar gisteren.... Wat een zorg, wat een uitgebreide serviceverlening. Ik zweer jullie; Tot mijn stomme verbazing mogen de papa's nu ook in het ziekenhuis overnachten bij hun pasgeboren kind verblijvend. NATUURLIJK allemaal geweldig en er zullen heel wat psychologen en gedragswetenschappers in alle toonaarden dat beleid toejuichen...Maar beste, zeer verzorgde en verpamperde mensen: Er hangt wel een prijskaartje aan.
En bij alle geluk, gisteren ervaren toch wel degelijk nagedacht over de gigantische verschillen en ontwiikelingen de afgelopen halve eeuw.
En om met een goede uitsmijter te eindigen: Vijftig jaar geleden werkte je na de bevalling van je eigen zoon en dochter, die je samen met je vrouw dus had uitgevoerd, gewoon weer na enkele uren opwinding en beschuit met muisjes, weer gewoon verder in de eigen praktijk. Werkverzuim bij vijf kinderen: NUL uren, nul dagen..
En anno 2022: Ach jullie weten het allemaal: De mama's krijgen in mijn ogen terecht maandenlang zwangerschapsverlof, maar IK blijf het toch wat overdreven verpampering vinden dat de papa's OOK zo 10 dagen vrij krijgen om aan het ouderschap te wennen. Bij de geboortes in je eigen huis, door jouzelf nog uitgevoerd, wende je zonder één dag vrij ook aan het ouderschap en de verantwoordelijkheid voor je pasgeboren kind, waar je zo trots op bent en was.
Weet je: Al die " vooruitgang" is NATUURLIJK wel degelijk ook verpampering. Zoiets constateer je na ruim een halve eeuw, na zelf vijf kinderen gekregen te hebben en nu bij de geboorte van het vijfde kleinkind.
IK GUN IEDEREEN ALLES, maar zaag niet over de torenhoge rekeningen van de zorg, want daar hebben de sinterklaaspolitici die al die steeds uitbreidende zorg en al die vrije dagen voor de papa's en de mama's ,dat allemaal voor elkaar brengen toch echt voor gezorgd. En nooit over een kostenplaatje gesproken.......Ik realiseerde mij gisteren dat ik dus eigenlijk 2 volle maanden te weinig vakantiedagen heb gekregen bij de geboorte van mijn vijf kinderen.....
Peter