Rechterlijke uitspraak uit andermans zak afgekocht
De rechtbank legde de overheid ook een dwangsom op voor elke dag dat niet zou worden voldaan aan het rechterlijk bevel, maar helaas werd dat gebonden aan een maximum van 15.000 euro, dat inmiddels al lang is bereikt. Bovendien is het een belachelijk lage dwangsom en – nog erger – dat betaalt niet ‘de overheid’ of ‘de minister’, maar de belastingbetaler. Dus uiteindelijk u en ik.
Nu kun je nogal eens bedenkingen hebben tegen het gemak waarmee de media zich van het middel ‘Wob-verzoek’ bedienen, maar in dit geval ligt dat anders. Zonder een beroep op de Wob, of inmiddels Woo, komen we nooit te weten wat we behoren te weten. Bovendien had de Volkskrant niet een container aan documenten opgevraagd, maar juist heel gericht en zo precies mogelijk aangegeven wat werd verlangd. Dat heeft de rechter in januari dan ook zwaar meegewogen.
Toen de minister voor Langdurige Zorg, Conny Helder (VVD), maandag haar verzet staakte, zou het voor de hand hebben gelegen dat ze de gevraagde stukken aan de krant zou overhandigen. Maar nee, ze hield vol dat ze wachtte op het rapport van de firma Deloitte, dat over véél meer gaat dan de Sywert-deal en waarvan de verschijning nu al drie keer is uitgesteld. Dat wordt nu augustus of september, als alles meezit natuurlijk. De Tweede Kamer is nu zo boos, dat midden in de recesperiode een spoedprocedure is ingesteld waarbij Kamerbreed (dus ook, op CDA na, alle regeringspartijen) openbaarmaking van de stukken wordt geëist.