Het was vandaag wel een hele bijzondere uitzending op oudejaarsdag waarbij ik zelf eigenlijk geen enkel gevoel heb dat het alweer de laatste dag van het jaar is.
Want het is een feit, de tijd vliegt naarmate je ouder word.
Buiten is het troosteloos weer, het wil niet echt licht worden, en de uitzending was eigenlijk geheel in grafstemming ondanks dat het niet uitgezonden werd vanuit het crematorium die Harry ten gelde gemaakt heeft.
Harry eerde vele voormalige gasten die inmiddels het leven gelaten hebben.
Joop Braakhekke, een vreemde vogel, hij heeft zich zelf nooit op een voetstuk gezet en was altijd heel erg serieus bezig met zijn werkzaamheden, maar hij wist tussendoor altijd serieuze grappen te maken.
Hij vertelde ook, het is niet altijd makkelijk, iederéén maakt fouten, maar het allerbelangrijkste is dat je altijd eerlijk blijft.
Jan de Bouvrie leeft inmiddels ook niet meer, een mooi eerbetoon aan hem.
En zoals hij vertelde, ik ben een perfectionist, en daarmee maak ik het niet altijd makkelijk voor mijzelf, en zeker niet voor anderen in mijn omgeving.
Pim Fortuyn, wat een man, wat een visie, en vaak zeer emotioneel.
Hij deed bepaalde uitspraken die tegenwoordig niet meer kunnen en waarvoor je aangeklaagd kunt worden.
Maar zijn voorspellende woorden, de keiharde waarheid, hij had het gelijk volledig aan zijn eigen kant maar heeft het wel met dood moeten verkopen.
Wel blijft het nog steeds een vraagteken van welke kant welke kogel nu precies gekomen is.
Theo van Gogh, ook een graag geziene gast bij Harry, ik moest wel lachen om de beelden nog in het Gulden tijdperk.
Theo was stront eigenwijs, hij nam geen blad voor de mond, en hij had lak aan regels, hij had gewoon een asbak voor zich op tafel staan en rookte de éne na de andere sigaret.
Theo stak zijn kop ook graag boven het maaiveld uit en liet zich de mond niet snoeren, ook hij moest het met de dood bekopen.
Op de achtergrond zag ik ook nog beelden van Rienk Kamer, hij is er al heel lang niet meer.
Han Vermeulen kwam ook nog even in beeld.
Allebei ook twee types die op de beurs het nodige geflikt hebben wat niet helemaal door de beugel kon.
Toch heb ik altijd ademloos na hun gekeken als ze bij Business Class aanschoven.
Altijd hele mooie verhalen over de beurs, een fantastische visie over de toekomstige verwachtingen van de economie, ze keken verder dan hun neus lang was, ze gaven hun eigen mening.
En als je beelden van Harry zelf door de jaren heen zag, uiterlijk is hij flink veranderd, qua karakter is hij echter geen steek veranderd, hij heeft nog steeds het uiterlijk van een klein boefje.
Want van Harry kun je zeggen wat je wilt, hij heeft totaal geen capsones, altijd gewoon gebleven, hoewel hij het er flink van neemt.
Wat mij betreft hoop ik dat Harry nog jaren door mag gaan, ik vind zijn programma namelijk uniek en zeer leerzaam.
En dat er regelmatig types langskomen die kijkers met voorbedachte rade financieel een poot uit willen trekken, die heb je overal, en meestal kun je ze van grote afstand al herkennen.