Eens; teveel opportunistische cowboys die zelf aandeelhouder willen blijven. Uitzonderingen daargelaten. Het initiatief is misschien aan de beurs om een iets betere informatievoorziening af te dwingen, waarbij nu ook "technisch failliet" van de scheepjes onduidelijk en ongecontroleerd kan zijn. In één woord: onvolwassen.
Juist bij kleine beleggingen is het niet ongebruikelijk dat je op arm's length mee kunt kijken en sturen, en dat er meer gedetailleerde verantwoording wordt afgelegd dan een gesuggereerd faillissement en het onwrikbare besluit dat de obligatiehouders door de aandeelhouders buitenspel worden gezet.
Van waar ik bij betrokkenen ben, krijgen de investeerders het bijvoorbeeld voor het zeggen. Met tot 100% van de aandelen, die obligatie-achtig kunnen zijn, en eerst maar eens met één "Wagamana"-vestiging beginnen in plaats van meteen maar starten met met een semi-landelijke keten. Alleen wanneer de aandeelhouders voor een maximaal rendement en voor 100% gaan, wat kan en mag, dan zullen ze zelf een exit-strategie moeten gaan verzinnen. Om maar aan te geven dat het ook totaal anders kan, zonder "eigen belangen eerst" en met een maximale redelijke transparantie. Bovenmatig snel groeien, meerdere "Wagamama's", kan altijd nog, na bewezen succes.
Mijn voorkeur gaat uit naar speelse investeringen die goed genoeg te volgen zijn, en waarbij on-topic obligatiehouders niet het risico van aandeelhouders lopen. Om over een corona-discount op de beurs nog maar te zwijgen, met een luxe KLM-bedrijfsuitje van de scheepjes als prima voorbeeld van een voorspelbare recente dreun. De waarderingen van andere effecten kan beter zijn, maar bij de obligaties is het weinig soeps. Een enkele kan goed of informatief lijken of zijn, maar de rest heeft een hoog Dragon's Den-gehalte met koersen die een gokje onaantrekkelijk maken. Omdat je vaak het risico van een optimistische aandeelhouder loopt, met een ondermaats rendement. AEX-indexbeleggen levert gemiddeld beduidend meer op.