Genmab-topman: 'Galapagos-deal had ik nooit gedaan
Van je vrienden moet je het hebben.....
Het is het goed recht van de CEO van Genmab om in het FD-artikel zijn twijfel uit te spreken over de mérites van de Gal & Gil deal. Maar zijn analyse is wel erg één-dimensionaal. Misschien heeft de journalist niet doorgevraagd, misschien meent Genmab’s CEO dat zijn kritiek in een enkele volzin past: hoe kun je nu toch (quasi-)volledige afhankelijkheid accepteren en dan ook nog eens de rechten op de Amerikaanse markt weggeven?
Vooralsnog lijkt Genmab ook recht van spreken te hebben: de onderneming is uitgegroeid tot de grootste Europese biotech-onderneming, in volledige onafhankelijkheid.
Maar het succesverhaal van Genmab heeft ook enkele schaduwzijdes. Want een paar zaken vallen op: i) licentie-afspraken met grote farmabedrijven dateren al weer van lang geleden ii) de koers heeft de laatste jaren weinig of niets gedaan ii) de product-portfolio is wezenlijk anders dan die van Galapagos. Het gaat feitelijk alleen om anti-kankergeneesmiddelen met een gering afzetvolume. En hoewel iedere leek en menige insider ervan overtuigd is dat de ontwikkeling van anti-kankergeneesmiddelen het walhalla van ieder biotech is of zou moeten zijn, zijn er tal van goede redenen om daar heel anders over te denken. Te hoge faalkans, teveel concurrentie, te snel achterhaald door technologie doorbraken, te kleine patiëntengroepen, te weinig levensverlenging.
Of de CEO van Galapagos de kritiek van zijn confrère wil weerleggen, weet ik niet. De kwestie komt ongetwijfeld in de komende BAVA aan de orde. En de vraag is of Van de Stolpe het achterste van zijn tong wil laten zien. Uit concurrentieoverwegingen of omdat hij als eerste vertegenwoordiger van een beursgenoteerde onderneming zijn woorden op een goudschaaltje moet wegen en derhalve geen speculatieve uitspraken zal willen doen.
En toch zijn de inschattingen van het toekomstpotentieel van Galapagos beslissend geweest voor de samenwerkingsovereenkomst, zo schat ik in.
Laat ik ze vrijblijvend invullen, al is het maar voor de discussie.
- Zeker is dat Galapagos met de grote hoeveelheid Gilead-geld in staat wordt gesteld de drie grote potentiële blockbusters GLPG 1972( OA), GLPG 1690 (IPF) en (één of meer) Toledo moleculen te ontwikkelen tot marktrijpe producten;
- Zeker is dat Gilead de perfecte partner is om filgotinib voor het grootste deel van de wereldmarkt (USA) tot een commercieel succes te maken;
– Zeker is dat Galapagos de volledige regie houdt over het echte innovatietraject in de productontwikkeling, namelijk tot en met de fase 2 trials. Vooral de opzet van fase 2 trials kunnen zeer innovatief of zelfs baanbrekend zijn. Daar zien we diverse voorbeelden van bij Galapagos (en overigens ook bij andere biotech’s). Fase 3 trials daarentegen hebben geen vernieuwend karakter, hun enige doel is met grote aantallen deelnemers bevestiging te vinden van wat eerder is gevonden in de voorafgaande fase 2. Het is ‘hard labeur’, zouden onze Belgische vrienden zeggen, niet meer en niet minder;
- Zeker is dat het tien jaar durende niet-aanvalsverdrag en het 29.9% aandelenbezit van Gilead Galapagos beschermt tegen een dreigende overname van derden, iets wat bij een stagnerende koersontwikkeling in een stand-alone scenario hoogst waarschijnlijk zou zijn geweest. Tegelijkertijd is het onmogelijk voor Gilead om het aandelenbezit tot boven de 30% te tillen, omdat dat niet alleen tot evidente contractbreuk leidt, maar ook tot een gedwongen overnamebod, wat de deur open zet voor een biedingsoorlog.
- Zeker is dat er sprake is van een goede deal. Bijna $ 4 miljard upfront, 20%+ royalty's en een aandelenpakket tegen een koers van 140 euro. Samenwerking betekent ook dat Gilead eigen waardevolle expertise inbrengt, mogelijk zelfs eigen 'small molecules', iets wat in combinatie met onder andere filgotinib beter werkzame geneesmiddelen zal opleveren. Wie zich bij de waardering van de deal alleen richt op de aandelenprijs van 140 euro, doet Galapagos (en zichzelf) ernstig tekort.
- ‘Zeker’ is dat het Galapagos bestuur de inschatting heeft gemaakt dat het potentieel van de eigen pipeline dusdanig groot is, gecombineerd met de stellige overtuiging dat hun experimentele middelen met een grote mate van waarschijnlijkheid de markt zullen halen, dat voor een snelgroeiende onderneming als Galapagos de bewerking van de Amerikaanse markt teveel van het goede zou zijn geweest. De investeringen in en ‘running costs’ van een sales force voor hun volume-geneesmiddel filgotinib voor reuma e.a., osteoarthritis (OA) en zelfs longfibrose (IPF) zijn voor de gigantisch grote, ‘vreemde’ USA markt zodanig groot en (ook organisatorisch) risicovol dat volledige focus op de 40% van de wereldmarkt – lees Europa – een betere, rendabeler en veiliger keuze is.
Is dit laatste ‘zeker’, zeker? Ik weet het niet. Maar ik denk het wel.