theo1 schreef op 16 september 2022 13:25:
[...]
Ik wel. Ik heb een tijdje diaconie gedaan voor de kerk en daar heb je een sterke maag voor nodig. Ik heb een sterke maag, maar ik was toch wel blij dat ik verhuisde en er zo vanaf kon komen. Daar ben ik niet trots op, maar het is... confronterend.
Nederland heeft best veel en goede voorzieningen maar die moet je op tijd en op de juiste manier aanvragen. De echte armen zijn meestal degenen bij wie dat niet lukt.
Mensen met drank en/of drugsproblemen
Mensen met psychiatrische problemen. Gaat vaak samen met drank en/of drugs
Mensen die nooit goed hebben leren lezen en de brieven van de overheid en de formulieren gewoon niet begrijpen
Mensen die lamgeslagen zijn door een depressie
Typisch geval: een man heeft best een goede baan. Verliest die baan om de één of andere reden. Nu kan het op twee manieren mis gaan:
- denkt heel stoer: ik ga mijn handje niet ophouden en ik vind wel iets anders. Vraagt dus geen WW aan. Vindt niks anders en gaat dan van een goede baan naar niks en uiteindelijk bijstand.
- durft het niet aan de vrouw te vertellen. Doet nog een hele tijd net of hij naar zijn werk gaat. Vindt geen andere baan.
Na een tijdje kan hij de huur/hypotheek niet meer betalen. Schaamt zich rot omdat hij niet voor zijn gezin kan zorgen. Zakt weg in een depressie. Maakt brieven niet meer open en het gaat van kwaad naar erger.
Ander typisch geval: een ouderwets gezin waar de man alle financiën doet. De man sterft en de vrouw heeft geen idee wat te doen. Doet dus niks. Het geld raakt op maar ze doet net alsof er niks aan de hand is. Soms is er zelfs spaargeld, maar ofwel de man heeft dat nooit gezegd ofwel de vrouw is het vergeten. Op dat moment was een ongestreken broek vermoedelijk veel belangrijker.
Bejaarden zijn een geval apart. Hebben vaak geen idee van computers en internet en tegenwoordig kunnen veel dingen alleen via internet worden aangevraagd. Ze hebben een aardige meneer aan een loket nodig die uitgebreid de tijd voor ze neemt, maar dat bestaat eigenlijk niet meer. Voor een bepaald slag bejaarden heb je vooral heel veel geduld nodig en de bereidheid om lange, onsamenhangende verhalen over mensen die al tientallen jaren dood zijn aan te horen. Vaak is het moeilijk om er informatie uit te trekken. Het komt voor dat ze geen familie hebben die daar zin in hebben en de kennissen zijn van dezelfde leeftijd. Of overleden. Of ze hebben wel familie die bereid is te helpen, maar die weten het gewoon niet omdat oma ze niet tot last wil zijn en dus niks zegt.
Het grote probleem is dat de mensen die het echt moeilijk hebben, vaak een sterke neiging hebben dat te verbergen. En daar zijn ze vaak verbazend goed in. Als je het niet wil zien, dan zie je het niet. Je moet ze eigenlijk actief opsporen.
Mensen die klagen en mensen die echt hulp nodig hebben zijn vaak niet dezelfden. De klagers hebben vaak vooral eerste wereld problemen. Een oudere auto dan de buurman en de buurman schept daarover op. Dat soort dingen. De mensen die het echt moeilijk hebben, die klagen heel vaak juist niet. Terwijl ze dat wel zouden moeten doen. In deze maatschappij zijn het meestal degenen die het meeste lawaai maken die hun zin krijgen.