rene l schreef op 4 maart 2021 13:32:
[...]
Zo is het wel, ik ben voor de zaak heel vaak met de auto over de grens gegaan op bezoek bij het hoofdkantoor in Zwitserland en later in Duitsland.
Controles had je eigenlijk nooit, behalve aan de Zwitserse grens.
Maar als ik dan vertelde naar welk bedrijf ik toe moest werden er geen verdere vragen gesteld.
Jouw opmerking deden mij terugdenken aan een akkefietje die ik in de vorige eeuw meegemaakt heb.
We hadden aan een groot engineeringsbureau in ons land een afsluiter met een explosieveilige afsluiter geleverd met een 4-20mA besturingssysteem voor een installatie van DuPont in Luxemburg.
Na een tijdje begonnen de problemen, ze kregen het apparaat niet aan de praat.
Veel gebel heen en weer, dat ding was stuk, en ik moest de zaak maar oplossen.
Een nieuwe besteld in Zwitserland en naar ons toe laten komen, zelf had ik mij inmiddels aangemeld als vrijwilliger om de klus op locatie te klaren.
Op een morgen vroeg thuis weggereden met de aandrijving en gereedschapskoffer in de kofferbak op weg naar Luxemburg.
Dat ging toen nog via Duitsland omdat de snelweg in Nederland stopte bij Ravenstein.
In de buurt van Koblenz ging ik bij een wegrestaurant een kop koffie drinken.
Toen ik terugkwam bij de auto stonden er twee douaniers omheen.
Ze vroegen wat ik van plan was en moest de kofferbak openen.
Ze keken vreemd, een grote doos met daarop in dikke letters de tekst, Explosionsgeschuetzt.
Ik liet hun de papieren zien waar ik naar toe moest, en vertelde wat ik daar moest doen, en ze vonden het best.
M'n paspoort hoefden ze niet te zien, laat staan dat ik de juiste exportdocumenten bij mij had.
Maar toch, de Duitse politie en douane stralen heel veel meer autoriteit uit dan die bij ons.
Je hebt respect voor hun, ook tonen ze respect voor jou, ze zijn correct, en hebben ook absoluut gevoel voor humor op hun eigen wijze.
Ik stapte weer in de auto en het begon flink te sneeuwen, van een navigatiesysteem had nog nooit iemand gehoord en ik moest het maar doen met een routekaart.
Het schoot niet op, ik miste een afslag, en uiteindelijk arriveerde ik pas na het middaguur bij DuPont.
Mijn contactpersoon was de plantmanager, hij was niet blij dat ik er zo laat was maar had wel begrip.
We liepen het dak op waar een grote gaswasser stond en toen kreeg hij een telefoontje van zijn klant in Nederland dat deze beste man maar huiswaarts gekeerd was i.v.m. het weer, hij was laaiend.
Ik voelde de bui al hangen, ik keek naar de afsluiter en zei tegen hem, waarom is er in de buitenlucht gekozen voor een explosieveilige uitvoering.
Hij knikte, keek mij aan en zei, dat vraag ik mij ook af.
Ik ging zelf maar aan de slag en schroefde de behuizing open.
En wat ik toen zag, de bekabeling van de besturing was netjes aangesloten, maar de 230V voedingskabel hadden ze helemaal niet aangesloten op het klemmenbord.
De plantmanager keek ook verwonderd, hij pakte zijn telefoon, hij belde iemand, en ik heb in korte tijd de nodige nieuwe Duitse scheldwoorden geleerd, werkelijk, hij ging volledig door het lint.
Twee mensen van de TD kwamen opdraven en ze keken niet vrolijk, ik mocht niks doen en hun hebben de voedingskabel aan moeten sluiten.
Binnen een half uur was alles opgelost en de aandrijving werkte perfect, logisch, deze was namelijk in Zwitserland na productie al uitgebreid getest.
In de kantine heeft de plantmanager mij nog een lunch aangeboden en later nog een uitgebreide rondleiding door de fabriek gegeven.
Buiten sneeuwde het als een gek maar gelukkig had ik van de directiesecretaresse naast voldoende D-Marken nog meer Luxemburgse Franken meegekregen, inclusief het adres van een hotel dichtbij.
Ze had me namelijk al gewaarschuwd.
Ik dacht, het was donderdag, ik sta morgen lekker vroeg op, ze kunnen me allemaal aan het gas, en dan heb ik lekker vroeg weekend.
Maar helaas, in dat hotel was er die avond een feestje, ik werd er bij betrokken, het ging door tot diep in de nacht en ik heb me gigantisch verslapen.
De directeur vroeg maandag hoe het gegaan was, ik heb hem het hele verhaal verteld en ook dat de klant een gepeperde rekening krijgt.
Ik had alle financiele gevolgen namelijk vooraf met de klant in een helder contract vastgelegd.
Hij moest ook lachen en zei, mooi dat je het opgelost hebt.
Zelf ben ik ook benieuwd of de Duitsers ooit nog tol gaan heffen op de Autobahn.
Brussel heeft dit teruggefloten en de Duitsers van Europese discriminatie beticht.
Mocht het er van komen, ik heb intussen wanneer ik straks weer naar Kaufland in Emmerich mag al een smokkelroute uitgestippeld.