Koffiekamer « Terug naar discussie overzicht

Zin en onzin van indexen

166 Posts, Pagina: « 1 2 3 4 5 6 7 8 9 | Laatste

Omlaag ↓

pulp fiction 22 december 2014 03:37

Ben op zoek naar een etf voor de wereld incl usa. Nu kwam ik de vlg tegen:

Vanguard FTSE All-World UCITS ETF.
www.morningstar.nl/nl/etf/snapshot/sn...

Is de totale ter dan 0,5%. Zo ja is dit nu veel voor vanguard? Zijn er betere opties?

[verwijderd] 22 december 2014 16:05

TER is 25bps. Over het algemeen zijn US genoteerde ETF meer liquide, hebben lagere kosten en ook transactiekosten zijn lager (afhankelijk van je broker).

Wereld incl. USA. Met of zonder Emerging Markets. En alleen grote bedrijven of ook small/mid-caps. Volgens FTSE Index of MSCI index.

Indexbelegger is nog niet zo simpel ;)

Hallo! 23 december 2014 19:01

quote:
Global Selection schreef op 16 december 2014 11:16:
Ik ga er niet van uit dat dezelfde sector altijd een even hoog rendement haalt. De rendementen wisselen elkaar af in de loop der jaren. Daarom is jaarlijks herbalanceren noodzakelijk.

Grappig om te zien dat de farmacie sector nu (stevig) corrigeert, terwijl de andere sectoren keurig blijven stijgen. Bij het bedenken van mijn portefeuille ging ik aanvankelijk uit van 3 sectorfondsen en heb daar later een 4e aan toegevoegd. Ik vond 3 sectorfondsen te weinig. Het zou mijn portefeuille kwetsbaarder maken.

theo1 30 december 2014 14:13

Ik wil nog even de aandacht vestigen op dit artikel op seeking alpha: seekingalpha.com/article/2756915-back...

Het gaat in dit artikel om een backtest tussen een portefeuille die is samengesteld door een enquete onder een aantal seeking alpha schrijvers en een beleggingsfonds en welke beter is. Daar gaat het me hier niet om. Waar het mij om gaat is het effect van weging dat de auteur constateert.

Hij constateert dat de gewogen versie het significant beter doet dan de gelijk gewogen of random gealloceerde weging. Bij de NN50 selectie wordt de weging bepaald door het aantal keren dat een aandeel is genoemd, bij het fonds door de beheerder. Maar die outperformance komt niet doordat de beste aandelen het zwaarst zijn gewogen. De outperformance komt doordat de slechtst presterende aandelen het lichtst zijn gewogen. Laat dat even op je inwerken: de outperformance komt niet door de beste aandelen het zwaarst te wegen, maar door de slechtste aandelen (binnen de selectie) het lichtst te wegen. Het is dus kennelijk erg moeilijk om de beste aandelen te vinden, maar een stuk gemakkelijker om de slechtste te vinden. Beiden binnen een gegeven selectie. Dat is denk ik een belangrijke conclusie. Beleggen is dus een verdedigend spel: het gaat erom zo weinig mogelijk tegendoelpunten te incasseren, niet om zoveel mogelijk te scoren. De winnende tactiek bij beleggen is catenaccio. En aangezien catenaccio saai is, is het psychologisch moeilijk. Het is intellectueel en psychologisch opwindender om het "next big thing", het nieuwe pareltje of de volgende overnamekandidaat te vinden, dan om puur te sturen op het vermijden van ongelukken. Ik denk dat dat het is dat beleggen lastig maakt, samen met het kostenaspect (dat de laatste jaren heel erg veel gunstiger is geworden).

Wat hij ook constateert is dat er geen significant verschil zit tussen gelijke weging en willekeurige allocatie. Gelijk wegen is kennelijk gewoon een speciaal geval van willekeur. Het was interessant geweest als hij ook een scenario had doorgemeten met weging naar market cap, maar dat heeft hij helaas niet gedaan. Mijn verwachting is dat die weging er een beetje tussenin zou komen: de grootste bedrijven zijn niet voor niks zo groot, maar market cap is ook niet perse een teken van kwaliteit. Mijn conclusie: als je je selectie puur laat afhangen van fundamentals en vervolgens de slechtsten en de meest overgewaardeerde aandelen weglaat, dan zal je het op termijn (de auteur meet over 10 jaar) goed doen. Het gaat om het vermijden van de slechtsten, niet om het identificeren van de besten. Een portefeuille vol usual suspects is saai en je profileert je er niet mee, maar het werkt wél.

theo1 30 december 2014 15:24

Nog een paar ervaringsfeiten: op het forum van www.fool.co.uk lopen een paar langjarige experimenten. Een paar HYPs (High Yield Portfolio) en twee manden van Investment Trusts (B7 en B8, waarbij de B7 wat meer groei-georiënteerd is en de B8 is geselecteerd op dividend op het moment van samenstellen).

De eerste HYP, HYP1 is ooit samengesteld door columnist Stephen Bland volgens een simpel recept: sorteer de FTSE100 op aflopend dividendrendement. Je kiest 10 aandelen door steeds in een nieuwe sector het aandeel met het hoogste dividendrendement te nemen dat voldoet aan een simpele screening op financiële gezondheid. Vervolgens doe je niks. Dividend wordt niet geherinvesteerd. Verliezers worden niet vervangen. Er wordt niet herwogen. Bij een overname wordt het overgenomen aandeel vervangen door een nieuw, volgens de originele systematiek. De HYP is gelijk gewogen.

Het blijkt dat de health check en het selectiesysteem indertijd niet grondig genoeg waren: een paar bedrijven staan op zwaar verlies, hebben bijna geen weging meer en hebben al jaren geen dividend meer betaald (Lloyds Bank, Dixons). Daarentegen is British American Tobacco zeer dominant geworden, zowel qua inkomen als qua kapitaal. Toch heeft deze selectie de FTSE100 tot nu toe ruim verslagen. Ik moet erbij zeggen dat hij het geluk had te beginnen op een moment dat dividendaandelen zwaar ondergewaardeerd waren. Sindsdien zijn er op het forum een paar varianten met verbeterde systematiek ontstaan die ook al jaren worden bijgehouden en gevolgd, en die het tot nu toe ook duidelijk beter doen dan de index en ook beter dan HYP1, ondanks het gunstiger startmoment van HYP1.

Wat is het geheim van de HYP? Ik denk dat er een aantal factoren zijn:
- concentratie op blue chips. Ook blue chips zijn niet onkwetsbaar, Llyods was ooit een standaardaandeel, maar de meesten overleven het wel.
- dividendrendement is een waarderingsindicator. Aandelen met een hoog dividendrendement zijn over het algemeen niet overgewaardeerd, eerder ondergewaardeerd.
- dividend is een indicator van betrouwbare cashflow, in ieder geval in de ogen van het management. Soms blijkt die cashflow in werkelijkheid niet zo betrouwbaar te zijn.
- spreiding: het systeem zorgt ervoor dat je met 10 namen, toch 10 sectoren hebt. Er is dus een zekere mate van spreiding.
- verliezers worden niet vervangen: verliezers zakken weg in obscuriteit, maar worden niet vervangen door nieuwe namen die zich opnieuw kunnen ontpoppen tot verliezers. Er is een element van survival of the fittest.
- geen herweging. Hierdoor zullen steeds meer de best presterende aandelen zwaarder gaan wegen en de slechtsten lichter.
- geen transacties (behalve dan bij een overname): hoog instappen en laag uitstappen is onmogelijk binnen het systeem. Het kan hooguit blijken dat je achteraf gezien te hoog bent ingestapt. Maar je zult nooit verliezen door verkeerd handelen.

En de gevaren van het systeem:
- chasing the yield. De verleiding bestaat om te kiezen voor onhoudbaar hoge dividenden. Als het dan misgaat, gaat het ook goed mis. Zie Lloyds, zie KPN.
- de health check: Bland heeft een paar keer gerommeld met zijn eigen criteria omdat hij een bepaald aandeel wilde hebben. Dit heeft in bijna alle gevallen slecht uitgepakt. Als je een aandeel koopt voor altijd, dan moet je streng zijn en in staat zijn verleiding te weerstaan.
- volatiliteit: vooral HYP1 is erg volatiel gebleken. Latere varianten met betere criteria die strenger zijn toegepast, hebben het beter gedaan. Maar je moet er tegenkunnen als een aandeel (van de 10) op 90% verlies staat.
- spreiding: 10 namen is wel zo'n beetje de absolute ondergrens qua spreiding, zeker als je je commiteert aan inactiviteit. Bovendien, als er een paar slachtoffers vallen, wordt de selectie nog smaller. Het risico bestaat dat de portefeuille uiteindelijk heel eenzijdig wordt.

De twee baskets zijn van een iets andere orde: het zijn selecties van closed end beleggingsfondsen. Bovendien let de samensteller eigenlijk alleen op inkomen, kapitaalwinst vindt hij niet interessant (hij is rentenier). Toch doen beide baskets het prima. De B7, die iets groei-gerichter is, duidelijk beter dan de B8. Een factor "chasing the yield" speelt de B8 parten; een paar hebben tijdens de crisis hun dividend moeten verlagen en hebben daardoor ook een koerstik gekregen die nog altijd niet is ingelopen. Verder zijn beide baskets toonbeelden van stabiliteit. Dit komt ook door een speciale feature van Britse investment trusts: de revenue reserve. Ze kunnen een stukje cashflow inhouden en zo een reservepotje opbouwen waarmee ze hun eigen dividend op peil kunnen houden als het binnenkomend dividend tijdelijk lager is. Daardoor kunnen IT's vaak een recessie uitzitten zonder hun dividend te hoeven verlagen. Een typisch niveau van de revenue reserve is ongeveer een jaar van hun eigen dividend.

Lessen hieruit:
- wees niet te hebzuchtig. Een onhoudbaar hoog dividend wordt vroeg of laat verlaagd en dat richt meer schade aan dan de winst die je maakt door een hoog aanvangsrendement. Wie het onderste uit de kan wil, krijgt het deksel op zijn neus.
- de baskets bestaan uit fondsen die kosten maken. Een basket van dit soort fondsen biedt veel stabiliteit, zowel qua inkomen als qua kapitaal, maar daar hangt een prijskaartje aan. Je offert wel een stukje potentieel rendement op. Maar dat is niet eens heel erg veel.

Hallo! 13 januari 2015 11:48

quote:
BEN belegt schreef op 15 december 2014 20:56:
dus is het al die moeite waard?

Het is de moeite dubbel en dwars waard. Afgezien van het rendement is het een uiterst nuttig leerproces voor me geweest. Vooral gisteren heb ik veel geleerd.

Ik herstructureer nu mijn eerste portefeuille en was van plan om een low vol Amerika fonds te kopen. Dit bracht me op het idee om de wereldindex na te bootsen d.m.v. sectorfondsen. Er is ook een minimum low vol wereldindex en die heb ik ook nagebootst d.m.v. sectorfondsen.

De gegevens zijn afkomstig van Morningstar. Het was me te veel werk om alle portefeuilles in Excel te zetten. Als ik zelf de rendementen van de iShares World tracker bereken, kom ik iets hoger uit. De low vol wereldindex bestaat nog niet zo lang, dus gemiddelde rendementen over meerdere jaren zijn niet bekend.

Gemiddeld geannualiseerd rendement van de afgelopen 5 jaar:

wereld index +11,34%, standaard deviatie 9,30
wereld index (nagebootst) +13,62%, standaard deviatie 9,88
wereld index (low vol, nagebootst) +14,35% standaard deviatie 8,79

Gemiddeld geannualiseerd rendement van de afgelopen 3 jaar:

wereld index +15,96%, standaard deviatie 7,02
wereld index (nagebootst) +17,98%, standaard deviatie 7,26
wereld index (low vol, nagebootst) +18,37% standaard deviatie 7,02

Low vol is geen reclamekreet, maar de uitvoering door fondsen laat te wensen over. Hetzelfde geldt voor hoogdividend fondsen/select dividend trackers. De low vol wereldindex is een gedrocht: 68% Amerika en 42% defensieve sectoren. Het is beter om een low vol portefeuille na te bouwen d.m.v. sectorfondsen. De verdeling is dan aanzienlijk beter.

Wil je een goede portefeuille opbouwen, dan kun je voor het basisdeel (70 à 80%) het beste neutrale fondsen nemen, aangevuld met sectorfondsen. Het gezegde: rendementen uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst, hou ik steeds in mijn achterhoofd.

166 Posts, Pagina: « 1 2 3 4 5 6 7 8 9 | Laatste

Aantal posts per pagina: 20 50 100 | Omhoog ↑

Meedoen aan de discussie?

Word nu gratis lid of log in met uw e-mailadres en wachtwoord.

Direct naar Forum

Markt vandaag

AEX 897,12 -2,12 -0,24% 15:42


Germany40^	22.526,40	-0,66%
BEL 20	4.367,96	-0,42%
Europe50^	5.325,79	-0,63%
US30^	41.191,60	-0,33%
Nasd100^	19.401,30	-0,77%
US500^	5.568,05	-0,44%
Japan225^	36.861,40	-0,40%
Gold spot	2.961,63	+0,80%
EUR/USD	1,0853	-0,33%
WTI	67,21	-0,65%