Een paar alinea's van Afshin Ellian over het boek Grote verwachtingen in Europa in Elsevier. Max is een schrijffout, neem ik aan.
Geert Mak, die Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali ooit met de nazi’s vergeleek, is plots zeer kritisch geworden over open grenzen. Afshin Ellian is niet onder de indruk van de ommezwaai van de schrijver. De populist Mak is excuses verschuldigd aan de andersdenkenden over islam en immigratie die hij jarenlang demoniseerde, schrijft Ellian.
De elite zonder gezag kan voortbestaan dankzij de propagandamachine van de media, die voor een serieus deel door de staat worden gesubsidieerd. Deze elite vertegenwoordigt geen geestelijke activiteit. Soms is er één naam die de hele vervlakking van de geest en letter representeert. In Nederland luidt die naam: Geert Mak. Hij is de vleesgeworden, bedrijfsmatige personificatie van het feitenvrije, in verval geraakte postmodernistische links.
Afshin Ellian
Prof. mr. dr. Afshin Ellian (Teheran, 1966) is hoogleraar encyclopedie van de rechtswetenschap en wetenschappelijk directeur van het Instituut voor Metajuridica aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden. Hij schrijft wekelijks onder meer over de idealen en vrijheden van de westerse cultuur.
Om wat aandacht te trekken voor zijn nieuwe boek Grote verwachtingen in Europa gaf Mak een interview aan De Telegraaf waarin hij de verweesde samenleving van Pim Fortuyn plotseling waardeert. Mak ontdekt ruim anderhalf decennium na de moord op Pim Fortuyn alsnog de juistheid van diens analyse. Maar hij ontdekt plotseling nog meer: ‘Europa als honingval voor vluchtelingen.’
Mak had moeten toegeven dat hij critici open grenzen demoniseerde
Mak meent nu: ‘De immigratiedruk gaat niet meer weg, want Afrika blijft in beweging. Dat kunnen we als land alleen niet aan.’ Is dit allemaal geloofwaardig en oprecht? Nee, het spijt me heel erg, Geert! Hij moet immers eerst aan zelfreflectie doen over zijn eerdere verkeerde opvattingen over immigratie en ruiterlijk toegeven dat hij en zijn geestverwanten de critici van open grenzen demoniseerden.