Sofia is nog maar 13, een kei in wiskunde en woonde in Kiev - nu leeft ze als vluchteling in Nederlands hotel
Eindbestemming: Utrecht. Omdat hun auto het hier begaf. Roman (45), Liubov (41) en Sofia (13) vormen het eerste vluchtelingengezin uit Oekraïne dat hun intrek heeft genomen in een Utrechts hotel. Ze zijn strijdbaar om zo snel mogelijk weer terug te gaan naar Kiev. ,,Kleding, spullen, het is allemaal niet belangrijk nu.’’
Ard Schouten 06-03-22, 17:14 Laatste update: 06-03-22, 18:27
Sofia is 13. Werd recent in eigen land derde bij een grote nationale wiskundecontest. En nu zit ze langs de A12 in een Van der Valk-hotel. Ver weg van haar klasgenootjes. Van haar familie. Ze bekijkt continu beelden van thuis. Van haar katten Max en Martha die ze achter moest laten. Afgewisseld met foto’s van vriendinnen in schuilkelders en afgrijselijke beelden uit Oekraïne, dat beetje bij beetje wordt verwoest door het Russische leger van president Poetin dat dood er verderf zaait.
Ze neemt verlegen maar dankbaar een groot glas chocomel aan - inclusief een royale toef slagroom - als de Utrechtse burgemeester Sharon Dijksma hen komt opzoeken. In het dikke half uur dat volgt zal ze amper een slok nemen. Niet - zoals alle kinderen van haar leeftijd geheid zouden doen - haar neus gekscherend dik in de slagroom steken. Haar blik is dof. Niet gek ook. Ze heeft op de vlucht met haar ouders dingen gezien die pijn doen en machteloos maken. Landgenoten in doodsnood. Landgenoten in lange files bij de grens, op weg naar... ja, waar naartoe eigenlijk?
Ontsnappen uit keiharde werkelijkheid
Het zijn beelden die nooit meer haar netvlies verlaten. Beelden waar volwassenen al amper mee kunnen dealen, laat staan een pre-puber. Af en toe verschijnt er een voorzichtige lach op haar gezicht. Bijvoorbeeld als Dijksma zegt dat ze hoopt dat Sofia - die vloeiend Engels spreekt - zo rap mogelijk naar school kan in Utrecht. Om leeftijdsgenootjes te ontmoeten. Om even te ontsnappen uit de keiharde werkelijkheid. Om dat te doen wat een meisje van haar leeftijd hoort te doen: leren, zich ontwikkelen, de wereld ontdekken.
Het komt goed. We zijn een sterk volk. Zullen sterker terugkomen
Liubov
Maar het lijkt allemaal zo verschrikkelijk ver weg. Want met de bommen die vielen, werd haar toekomst onderuit gehaald. Het moment dat Poetin zijn invasie aankondigde en de eerste raketten doel troffen, besloten ze in de auto te stappen. Subiet. Niet iedereen in hun familie wilde mee, maar moeder Liubov (41) was vastberaden. ,,Ik móest gaan voor mijn dochter. In de hoop dat we snel weer terug kunnen. Om Oekraïne weer op te bouwen. Kiev is een geweldig mooie stad, maar als je nu de beelden ziet, huilt ons hart. We snappen het niet. We hebben Russische vrienden, spreken de taal. Nooit hadden we gedacht dat het tot deze omvangrijke oorlog zou komen.’’
Sterk volk
Ze zwijgt, en zegt dan: ,,Het komt goed. We zijn een sterk volk. Zullen sterker terugkomen. We leven weliswaar in een arm land - omdat we jarenlang onderdrukt zijn door Rusland - maar onze geest is zeker niet arm. We zijn niet de oorlog, maar vooruitstrevende mensen van vlees en bloed die dit onheil treft.’’