Ik ben weer terug van vakantie. Ik heb intussen ook bij wijze van research een aantal ETF recensies van Marcel Tak nagelezen. Marcel vergelijkt de rendementen van ETFs met zowel het bruto total return als de netto total return. Als je dat met elkaar vergelijkt, zie je dat het bij internationaal beleggende ETFs meestal onvermijdelijk is dat er een stuk rendement weglekt aan dividendbelasting. Aan de achterkant zit dus altijd een lek, hoe groot dat is hangt af van de ETF. Ik kan me zo voorstellen dat terugclaimen niet in alle gevallen mogelijk is en in bepaalde gevallen (zoals de Duitse solidariteitsheffing die jullie al noemden) soms dusdanig omslachtig dat het de moeite niet is.
Verder houdt Ierland dus geen bronbelasting in. Je hoeft dat dus ook niet terug te claimen. Dat is natuurlijk wel zo gemakkelijk. Aan de voorkant is er dan geen lek. Bij een in Nederland geregistreerd fonds is er ook geen lek aan de voorkant omdat je de Nederlandse bronheffing kunt terugclaimen.
Mijn ervaring met bronheffingen:
- Nederland: 15%, terug te claimen zonder al te veel moeite
- VK: 0%
- Monaco (HAL): 0%
- VS: 30%, na invullen van W8-BEN wordt dit 15% en die is terug te claimen
- continentaal Europa: een hel van vele, hoge heffingen die alleen voor mensen met veel te veel vrije tijd en een engelengeduld enigszins in de hand te houden is. Zie Mariques voorbeeld met BMW: €52,75 belasting op een bedrag van €200. Daar doe ik dus al puur uit principe niet aan mee. Dan maar geen BMW.
- rest van de wereld: ???
En nu wordt ik puur praktisch en ga ik puur uit mijn eigen situatie praten.
Waar ga ik nu in beleggen?
- In eerste instantie in Nederland, want ik ben Nederlander en hier ben ik het meest thuis. De AEX leent zich niet voor indexfondsen want te klein, te veel troep en sterk gedomineerd door een handjevol zwaargewichten. Het aantal echte kwaliteitsaandelen op de Nederlandse beurs is overzichtelijk klein. Hier dus individuele aandelen.
- Hierna Londen. Geen dividendbelasting en een grote beurs met meer dan genoeg keuze. De FTSE100 is wel behoorlijk overwogen in financials en mijnbouw. Dit doe ik via individuele aandelen en investment trusts. Op die manier kan ik de bias van de index omzeilen.
- Daarna de VS. Nog een veel grotere beurs, de megacaps zijn allemaal multinationals die "vanzelf" wereldwijde exposure bieden. Dit zou ik doen via ETFs, gekocht op de Amerikaanse beurs. De dividendlekkage blijft dan zo beperkt mogelijk: Amerikaanse fondsen in Amerikaanse aandelen zullen aan de achterkant ongetwijfeld terugclaimen wat ze kunnen en na W8-BEN kan ik aan de voorkant ook alles terug krijgen. Bovendien zijn de Amerikaanse ETFs op de standaard indices enorm groot en spotgoedkoop. Bij Lynx zijn de transactiekosten $5 en verder geen vaste kosten. Eerlijk gezegd snap ik niet goed waarom mensen Europese ETFs op Amerikaanse indices kopen.
De rest van de wereld: ik heb een Britse investment trust (Murray International) met een wereldwijd mandaat. Geen idee wat de lekkage hier is, maar ik weet dat deze trust uitstekend presteert. Verder vertrouw ik erop dat al die andere multinationals genoeg exposure geven.