Al dan niet gespeelde onenigheid over het beleid, van de vader. Het verdubbelingsplan van de vader, met de daarop volgende lijken van de vader. En de terugkeer van de vader van de lijken en het domme verdubbelingsplan. Verzwegen feiten hoeven niet per se direct de geofferde tussenpaus of gedroomde opvolger te betreffen, maar veel meer dan puinruimen heeft de zoon niet gedaan. Bij onenigheid krijg je dan min of meer de opvallende situatie dat ofwel de vader van lijken houdt, ofwel dat de vader ontstemd is over het vinden van hem bekende lijken.
Het intrekken van het plan verliep ook opvallend. Bij een ruzie kun je verwachten dat zo'n overheersend plan zo snel mogelijk van tafel wordt geveegd, met jouw prioritering van autonome groei, maar dat gebeurde niet. Je kunt stellen dat de zoon voor de lieve vrede opvallend lang wachtte met het dumpen van het plan, of je kunt stellen dat de zoon lang heeft moeten vechten om het plan van een dominerende vader te dumpen.
Vandaar de suggestie voor een eventueel onderzoek. Daar kan zoiets uit blijken, met direct en indirect bewijs. Agenda's, emails, notulen, uitnodigingen kerstdiners, ...
De gang van zaken wijkt nogal af van het gebruikelijke, met een bedenkelijke rol voor de vader. Ik zeg niet dat de vader bijkomende fouten heeft gemaakt, en hoef daarop ook niet te gokken, maar vind het wel onderzoekswaardig genoeg voor gedupeerden. De vraag, niets meer dan dat, is wat de vader wist en tijdig wereldkundig maakte. Offeren mag, maar niet wanneer je nog niet bekend hebt gemaakt dat er puin was, maar dat wel had moeten doen. Lijken kunnen overal zijn; het gaat over het bredere verhaal.
Zonder puinruimende zoon had de koers veel lager kunnen staan. Elders heb ik al eens het Nederlandse Hagemeyer en Imtech genoemd, beide met schitterende verdubbelingsbeloftes en beide na latere reddings-KVs omgevallen. Beurslievelingen, heet dat dan.