Het zijn de donkere dagen voor de kerst en de temperatuur ligt rond het nulpunt.
Je zou er moedeloos van worden, ik zie uit naar 13 december, de dag waarop het 's morgens al weer wat lichter begint te worden en we ons weer kunnen richten op de zoveelste lente.
Mittal gaat dramatisch, de sfeer is grimmig, er is in de wereld gewoon te veel onzekerheid, waar hebben we dit toch aan verdiend?
Sprak van het weekend ook nog iemand van een groot metaalbedrijf bij ons in de regio die op zijn beurt weer toeleverancier is aan meerdere grote machinebouwers in Duitsland.
Ze zagen net weer een beetje licht, helaas zijn grote opdrachten plotseling totaal onverwacht gecanceld, reden, Russische sancties.
Hij zit met zijn handen in het haar, moet hij zijn medewerkers nog een kerstpakket geven of moet hij de stekker er uit trekken en ze een ontslagbrief geven als dank, hij ziet het even niet meer zitten en ik kan het mij goed voorstellen.
We mogen onze Eurofiele lijders wel dankbaar zijn voor hoe ze normale mensen die er part nog deel aan hebben zo de put in jagen en ik krijg een steeds grotere hekel aan dit clubje dat acuut verboden zou moeten worden.
Het bedje van de Opper Euro Bobo is wel goed gespreid, de man gaat na een krappe 5 jaar zijn er zijn stinkende best voor gedaan te hebben ons land in de vernieling te helpen er via de achterdeur vandoor met een hele mooie buit, het is te gek voor woorden.
Hopelijk komen ze snel weer bij hun verstand voordat het te laat is.
We moeten produceren en geld verdienen, de enigste manier om op de been te blijven.