Eurozone op rand afgrond - Merkel: 'Eurobonds? Nooit!' - Berlusconi: 'Ciao, Euro'
Vorige Spaanse minister van Financiën: 'Spanje in totale noodtoestand' - End Game Griekenland begonnen - EU gaf al € 2 biljoen aan bailouts uit, zonder resultaat
€ 2 biljoen werd er al in het mislukte eurosysteem gepompt. Tevergeefs, want de afgrond is alleen maar sneller dichterbij gekomen. (5)
De ontknoping van het euro-drama komt met rasse schreden dichterbij nu duidelijk wordt dat de euro in zowel economisch als politiek opzicht niet langer levensvatbaar is - als de munt dit al ooit geweest is. Over heel de wereld begint men de euro te laten vallen (2) en Zwitserland overweegt zelfs kapitaalcontroles in te voeren omdat de vlucht uit de euro naar de frank de Zwitserse munt veel te sterk dreigt te maken. Europese politici zetten ondertussen hun hakken in het zand en verharden hun standpunten, waardoor de verdeeldheid en irritatie met de dag groter wordt. Terwijl Spanje is as we speak aan het verdrinken is weet de voormalige Italiaanse premier Berlusconi al waar het naartoe gaat: 'Ciao, Euro'.
Duitsers blijven fel tegen eurobonds
'Onder geen beding!' wees Bondskanselier Merkel in een toespraak voor leden van haar CDU partij voor de verandering eens op kordate wijze de Zuid Europese eis om eurobonds in te voeren af. 'Sommigen komen langs, vragen om eurobonds en zeggen dat het enige wat we nodig hebben gelijke rentetarieven zijn en dat alles dan vanzelf weer goed zal komen,' aldus Merkel over haar Europese collega's. Het lijkt er echter sterk op dat eurobonds een duidelijke rode lijn voor Berlijn zijn die de regering beslist niet wil overschrijden, omdat de Duitsers -en Nederlanders- hiermee permanent de veel te hoge uitgaven en schulden van de rest van Europa zullen gaan financieren.
Merkel stelde daarom dat er maar één echte uitweg is uit de crisis: een complete herstructurering van de Zuid Europese economieën, zodat ze in de toekomst weer concurrerend kunnen worden. Dat betekent echter keiharde ingrepen die zeer langdurig een eind zullen maken aan het luxe leven 'op de pof' zoals de Grieken, Spanjaarden, Portugezen, Italianen en in iets mindere mate ook de Fransen dat de afgelopen jaren gewend zijn geweest.
Eurobonds: redding voor 'Zuid', zelfmoord voor 'Noord'
Voor de politici in Zuid Europa is dit echter onverkoop- en onverteerbaar, dus dringen ze er en masse bij Berlijn op aan om het verzet tegen eurobonds op te geven. De Spaanse premier Mariano Rajoy heeft wat dat betreft goede hoop en zei tijdens een TV toespraak dat er 'goede redenen zijn om te zeggen dat er over niet al te lange tijd een begin wordt gemaakt met het oplossen van de problemen in de monetaire unie.' Daarbij dacht hij ongetwijfeld aan het nieuwe Masterplan zoals dat in Brussel wordt opgesteld en waarin zal worden voorgesteld om van de 17 leden tellende eurozone zo snel mogelijk een fiscale, financiële en politieke Unie te maken waarin alle schulden op één hoop worden gegooid. En dat betekent dus de invoering van eurobonds.
We herhalen het opnieuw: eurobonds betekenen een permanente welvaartsoverdracht van met name Duitsland, Nederland en Finland naar de rest van Europa - op een ongekend grote schaal (4). De regenten in Berlijn en Den Haag zouden politieke zelfmoord plegen als zij hier alsnog mee akkoord gaan en de eigen kiezers dan blijvend laten bloeden met veel hogere lasten en uitgeklede sociale en medische voorzieningen, terwijl ze tegelijkertijd moeten toezien hoe hun geld in landen zoals Frankrijk en Italië wordt gespendeerd aan onder andere een veel lagere pensioenleeftijd en hogere uitkeringen dan hier.
'Ciao Euro'
Voormalige Europese politici, die tot en met vorig jaar de crisis hebben meegemaakt, hoeven zich niet langer te houden aan de door Brussel opgelegde propaganda en durven zich voor het eerst openlijk uit te spreken over hoe hun land en de eurozone er écht voorstaan. De Spaanse oud minister van Financiën, de socialist Felipe González, had in dit opzicht een waar apocalyptisch oordeel over zijn land, dat volgens hem in 'een totale noodtoestand' terecht is gekomen. Alleen al vorige maand werd er maar liefst € 70 miljard uit Spanje weggezogen, en dat was nog vóór de bank Bankia met tientallen miljarden moest worden genationaliseerd. (3)
Als Spanje, de vierde economie van de EU, uit de eurozone moet treden dan zal niet alleen het EFSF/ESM noodfonds onmiddellijk blut zijn, maar zal ook Italië, wiens economie nauw met de Spanje is verbonden, instorten. Dat zal definitief het einde van de eurozone betekenen. Voormalig premier Silvio Berlusconi drukte het met twee woorden heel krachtig uit: 'Ciao, Euro.' Hij lijkt inmiddels in te zien dat Italië onder het juk van de euro nooit meer concurrerend kan worden en vindt dat zijn land daarom -'hoe gek het ook klinkt'- uit de eurozone zou moeten treden.
End Game Griekenland begonnen
Het land wat de crisis in gang zette, Griekenland, wordt steeds openlijker opgegeven, zeker nu de extreemlinkse partij Syriza volgens de meeste peilingen de verkiezingen op 17 juni zal winnen. Syriza wil alle gemaakte afspraken met de EU herzien en voorlopig stoppen met het betalen van rente over de nog altijd enorme staatsschuld. Naast Syriza maakt ook de conservatieve Neo Demokratia partij de Griekse kiezer lekker met beloftes om de hervormingen weer terug te draaien -en dus weer terug te keren naar luilekkerland-, maar het is zeer de vraag of Europa daar net als de afgelopen 10 jaar voor zal willen blijven betalen.
Het Duitse Bild concludeerde afgelopen weekend dat het 'eindspel' voor Griekenland zo goed als begonnen is. De Grieken plunderen hun bankrekeningen. Importen uit het buitenland worden niet langer verzekerd (7) en er zijn allerlei geruchten dat de nieuwe drachma al gedrukt wordt. Burgers moeten medicijnen voortaan cash afrekenen (8) en energiebedrijven krijgen niet meer betaald. Hierdoor dreigen veel Grieken nog deze maand te worden afgesneden van elektriciteit (6).
Frontale botsing socialistische EU droom en democratie
De komende maanden zullen we getuige zijn van een frontale botsing tussen de laatste restjes democratie in Europa en de grote, megalomane socialistische droom van een gedwongen tot stand gekomen Verenigde Staten van Europa, waarin de verschillende volken voorgoed monddood zullen zijn gemaakt. Voor ons burgers is het te hopen dat de instorting van de eurozone zó snel gaat, dat de politici in Brussel en Den Haag geen tijd meer hebben om het gruwelijke visioen van een geforceerde Europese eenheid door onze strot te duwen. Het wordt óf socialisme en daarmee fascisme à la de voormalige Sovjet Unie, óf een terugkeer naar vrijheid en democratie.
Aan u de keus op 12 september - tenminste, als het dan nog niet te laat is. En bedenk goed dat u met een stem op één van de partijen die onlangs instemden met het ESM en het opgeven van het Nederlandse vetorecht en daarmee onze democratie -VVD, CDA, PvdA, D66 en GroenLinks- straks geen recht van spreken meer hebt als de Europese Superstaat een feit wordt en een groot deel van de welvaart van u en uw (klein)kinderen permanent zal worden opgeofferd om 'Brussel' overeind te houden.