Smit schiet Fransen te hulp bij schip
Ook al doet het Rotterdamse sleep- en bergingsbedrijf Smit het niet zelf, uiteindelijk kloppen de concurrenten voor de benodigde kennis toch vaak weer aan in Rotterdam.
Zo zijn de bergingsexperts van Smit nu ook door de Franse collega’s van concurrent Les Abeilles gevraagd advies te geven over de berging van de Nederlandse vrachtvaarder Artemis op het strand van de Franse badplaats Les Sables d’Olonne.
De afgelopen dagen is het de Fransen niet gelukt om het schip van het strand te krijgen.
Tot drie keer toe knapte de sleepdraad. Daarom wordt nu een geul gegraven, waardoor het zware achterschip gemakkelijker drijvend te krijgen moet zijn.
Smit stuurt een scheepsbouwkundige en een bergingsinspecteur om te adviseren over de aanpak van de berging. Belangrijkste vraag daarbij is waar en hoe er aan het schip kan worden getrokken. ,,Het eerste wat ze daarom gaan bekijken, is wat de conditie van het schip is en hoe het in elkaar zit,’’ legt Smit-woordvoerster Claudia van Andel uit.
Met de conditie zit het wel goed want het schip is gebouwd in 2004. Dat bij een bergingsoperatie in het begin wat sleepdraden knappen, is heel gebruikelijk. ,,Je gaat eerst wat proberen te trekken. Daarbij zet je wat kracht op de sleepkabels om te kijken hoe vast het schip zit.’’ Voordat Smit om advies was gevraagd, zat er trouwens al een Nederlandse schade-expert aan boord, Joop de Neef van het onafhankelijke expertisebureau Coolegem, De Neef en Zeldenrust uit Vlaardingen.
Zo’n bureau treedt namens de verzekeraars op als tussenpersoon tussen de autoriteiten en de bergers en om er op toe te zien dat de kosten van de berging niet uit de hand lopen. Dat het nog niet is gelukt het schip los te trekken, komt volgens compagnon Arend Zeldenrust omdat er simpelweg niet voldoende water onder het schip komt om het weer te laten drijven. ,,Het is met zeer hoog water hoog op het strand gekomen,’’ aldus de schade-expert. Of dat dan ook betekent dat gewacht moet worden op het volgende springtij op 13 april, durft Zeldenrust nu nog niet te zeggen. Wel heeft hij er alle vertrouwen in dat het schip uiteindelijk weer los komt.
Hij toont zich dan ook niet onder de indruk van het dreigement van de burgemeester van de Franse badplaats die het schip wil laten slopen als het niet snel van het strand verdwijnt. ,,Sloop lijkt mij niet direct de eerste optie. Het is veel beter als het schip in z’n geheel van het strand wordt getrokken. Als je zo’n schip op het strand gaat slopen, geeft dat ook een hoop rommel.’’ Vroeger toen de techniek van het bergen van schepen nog niet zo ver gevorderd was, of in oorlogstijd, kwam het wel eens voor dat schepen op het strand of in zandbanken vlak voor de kust bleven steken om er nooit meer vanaf te komen. Zo is op menig Frans strand bij eb nog wel eens een restant van een scheepswrak te ontdekken. In verband met de negatieve effecten op het milieu wordt nu bijna altijd geprobeerd om een schip weer los te krijgen.
Om olievervuiling te voorkomen wordt vaak eerst alle stook- en smeerolie uit het schip gepompt. Alleen als het schip niet meer drijvende te krijgen is, zoals vorig jaar het voor de Engelse zuidkust gestrand containerschip MSC Napoli, wordt een schip ter plekke in stukken gesneden en gesloopt. Eigenaren en reders van de schepen zijn hiertegen verzekerd. In het geval van de Artemis werken de bergers op basis van Lloyd’s Open Form, wat inhoudt dat achteraf in een arbitrageprocedure wordt bekeken hoe hoog het bergingsloon moet zijn. Afhankelijk van de moeite die ze moeten doen, kan dit bergingsloon behoorlijk oplopen, in extreme gevallen zelfs tot wel 50 procent van de waarde van het schip. In het geval van de Artemis zal het echter gaan om procenten van toch enkele miljoenen die het schip waard is.