Bijna elke belegger kent intussen de statistieken over de optiehandel. Negentig procent van alle naakte optiespelers - diegenen die ongedekte calls of puts kopen - verliest hun inleg. Weinig beleggers weten echter dat 80 procent van diegenen die in aandelen handelen ook verlies draait.
De vraag is natuurlijk hoe dat in vredesnaam mogelijk is. Het is toch bewezen dat de aandelenmarkt op de lange termijn een gegarandeerde manier is om geld te verdienen.
Dat is ook de waarheid als men op het juiste moment de goede aandelen koopt en die vasthoudt. Niemand die de AEX-fondsen die 20 jaar geleden ook al bestonden nog in portefeuille heeft, heeft ook maar één cent verloren. Maar onder de hedendaagse beleggers is het percentage dat al langer dan 20 jaar een bepaald mandje aandelen heeft, zeer klein.
De statistieken zeggen dat dat ongeveer 20 procent van de beleggers is en die zijn in de huidige, zogenaamde flitsende aandelenhandel met een kaarsje te vinden. De 80 procent die in en uit fondsen stapt, lijdt op termijn gewoon verlies, net zoals de zo betreurde optiehandelaren.
Hoe dat nu kan gebeuren, is de omgekeerde gouden wet van het beleggen. Hoog kopen en laag verkopen.
Beleggers behoren graag tot de groep der winnaars. Dus kopen ze als de aandelenmarkten in grote euforie verkeren, hetgeen meestal op het hoogtepunt van de stierenmarkt is en verkopen ze wanneer het erg pijnlijk wordt, namelijk op het einde van een berenmarkt. Dat is het punt van de capitulatie, wat meestal het begin van een nieuwe stierenmarkt inluidt.
Er bestaan genoeg statistieken om te staven dat wanneer de markt met meer dan 10 procent daalt er door de particulieren massaal geld aan de markten wordt onttrokken. De beleggingsfondsen kunnen daar over mee praten. Vrees is altijd sterker dan hebzucht.
Hoe lang berenmarkten duren staat statistisch niet vast. De norm is een aantal maanden, maar die van 1929 en 1966 duurden jaren en hoe langer ze duurden, des te meer verkochten particulieren hun aandelenbezit.
Onderzoek heeft uitgewezen dat of de berenmarkt nu 3 maanden duurt of slechts 3 dagen, zoals in 1987, de particulieren en masse aan de verkoopzijde zitten en in nog grotere getale wanneer het einde van de uitverkoop in zicht is.
Maar afgezien van het voldoen aan de regel 'hoog kopen, laag verkopen' zijn er nog zoveel verschillende redenen waarom 80 procent van de meeste aandeelhouders de mist ingaan.
Een heel scala van fouten wordt dagelijks door de beleggers gemaakt. Het weigeren om verlies te nemen, middelen van verliesgevende aandelen, het hele kapitaal(tje) op één aandeel zetten, bodemvissen oftewel het vangen van een vallend mes, het verliefd worden op een aandeel of op het verhaal rond het aandeel, te veel handelen, continu de koersen bestuderen en eigenlijk te weinig geld hebben.
Aan de basis hiervan ligt het feit dat de gemiddelde belegger veel te weinig aandacht besteedt aan risicobeheersing. En dat is ook wel begrijpelijk. Het merendeel van de hedendaagse beleggers is pas na de klappen van 2000/2001 de aandelenmarkt komen bespelen en weet dus nog niet wat een enorme klappen kunnen worden uitgedeeld.
De opkomst van Alex en Binck en al die andere online beleggingsmogelijkheden zijn natuurlijk koren op de molen van de dag- en swingtraders. Maar ik vind, en met mij velen, dat wanneer een belegger minder dan 50 duizend euro te beleggen heeft, hij er beter aan doet een gedegen beleggingsfonds te zoeken dan individueel te beleggen.
Om een juiste diversificatie van een portefeuille te krijgen heeft men toch wel minimaal 10 verschillende fondsen nodig. U kunt derhalve zelf de berekening maken dat 50 duizend euro u dan niet erg ver brengt.
Denkt u nu niet dat dit een 'opa vertelt'-verhaaltje is. Ook ik heb bijna alle genoemde fouten gemaakt, maar omdat ik bij die groep van 20 procent van de beleggers hoor die het spelletje meer dan 20 jaar meespeelt, lijd ik dus geen verlies.
Als ik zelf wat meer aan risicomanagement had gedaan, had het huidige rendement van mijn portefeuille er heel wat rooskleuriger uitgezien. Geen Versatel (gekocht op ongeveer 20 Hollandse guldens) en geen Getronics (gekocht op ongeveer 8 gulden) zouden er nog in te vinden zijn. En wat het ergste is, ik heb deze aandelen nog gemiddeld ook.
Te vaak lijkt de aandelenmarkt een groot openbaar casino, waar, zoals elke gokker weet, ook meer wordt verloren dan gewonnen. De aandelenmarkt is, welk systeem men ook hanteert, gewoon een groot casino met meer verliezers dan winnaars.