Vragen, vragen, vragen. Onduidelijkheden troef. Ik heb er ook eentje waar ik geen antwoord op vind.
Op Shortsell staat een shortpositie TT van 8,99% op 25 september, vandaag dus.
Dat zijn ruim 11,7 miljoen aandelen.
11,7 miljoen, mijn Heer, dat is niet mis.
Tuurlijk snap ik er niets van, hopelijk niet.
Wanneer grote handelshuizen voor, gokje, ruim 80 miljoen euro short gaan, weten ze dan waar ze mee bezig zijn? Retorische vraag. Tuurlijk weten ze dat. Weten ze dan meer dan de argeloze belegger die naar het eind van de regenboog staart? Dat zou niet mogen als ik begrijp dat koersgevoelige informatie voor alle beleggers gelijk voorhanden moet zijn.
Stel dat Tomtom een keurig bedrijf is en geen info lekt. Waarom weet ik dan niet dat een dergelijke, grote shortpositie gerechtvaardigd is?
Zekers, ik ben naïef, en nog meer zekers, ik heb geen idee wat zich in de krochten van het beursgebeuren afspeelt.
Zet deze shortpositie tegenover de waarde van Tomtom exclusief de netto kaspositie (Google, eind 2020 372 miljoen) dan is het nog minder te begrijpen.
Beurswaarde vrijdag is 937 miljoen.
Netto kaspositie eind 2020 is 372 miljoen.
Beurswaarde zonder netto kaspositie is 937-372 = 565 miljoen.
Shortpositie is 80 miljoen, dat is ruim 15%.
Mijn God.
Vanmiddag zat ik op een terras, lekker relaxed, naar de jongste kleindochter te kijken. Zij liep in een modeshow, dwars door de stad, met haar vriendinnetje, voorop in de rij. Geen vuiltje aan de lucht. De enige sell kwam van de uitbater die zwetend, met een grote grijns, de rekening kwam brengen. Gegund, de Horeca heeft het zwaar genoeg gehad.
Thuis, tevreden na een welbestede dag, lees ik de fijne berichten op IEX. En de vragen. Het is mist alom.
Jaren geleden bracht mijn oudste broer me naar Groningen, kampioenschappen van het Noorden, tafeltennis, potdikke mist, binnendoor, langs de Drentse Hoofdvaart. Soms zo een dikke mist dat we stapvoets moesten rijden, bij een afslag stilstaan en dan de bocht volgas nemen om een mogelijke, nog onzichtbare achterligger niet op de kont te krijgen.
Analoog aan deze ervaring is de situatie rond Tomtom, voor mij in ieder geval.
Mijn vriendin hoort het gelaten aan. Ga maar weer wat schrijven, zegt ze.
Dat gaat zo: mijn zieke geest beleeft van alles. Dat communiceer ik graag. Het is altoos een eenzijdige conversatie, ze vindt me maar een fantast en is een genie geworden in het op de juiste momenten een oh, jeetje, brrr en dergelijke te laten horen. Natuurlijk weet ik dat ze niet luistert, dat haar reacties nergens op slaan. Toch waardeer ik de moeite.
Vorige week kwam ik een oude bekende tegen, een alleenstaande vrouw, ze kletste me de oren van de kop.
Oh, jeetje, brrr.
Kijk, met een plaat voor de kop en wat humor kom je de wereld door. Het is een hele ervaring jezelf te horen bazelen door de mond van een ander. Geen idee wat ze allemaal vertelde, het was een mistige brij van pech, gemiste kansen en angst voor de toekomst.
Nou heb ik geen angst voor de toekomst. Wel wat onzekerheden. Eentje daarvan is de reden dat handelaren voor een zo hoog percentage van de beurswaarde (min kaspositie) de gok op een daling aandurven.
Wie helpt?