Leefloon schreef op 22 februari 2020 13:09:
[...]
Ik hoef die lange termijn niet te definiëren, wanneer de markt door het "hoge" dividendrendement al laat merken dat het sinds '14 geen 14% per jaar meer zal zijn, omdat olie uiteindelijk een eindig verhaal is.
Die economische theorie is tevens de huidige praktijk, zodat de lange termijn al speelt. Een "hoog" dividendrendement (en de nu al vertragende aandeleninkoop) omdat banken en beleggers uiteindelijk tenminste100% van hun investeringen hopen terug te zien, wat bij Shell al via het dividend moet omdat men verwacht dat Shell in de huidige vorm niet het eeuwige leven heeft.
Voor 1914-2024 mag je hopen op een voor de toekomst irrelevante historische 14% per jaar, maar dan moet de koers van Shell waarschijnlijk ongeveer verdrievoudigen. Of olie nou over 15 jaar of over 30 jaar "einde verhaal" is, ik voorzie in 2024 geen verdrievoudigde koers, die dan voor het fossiele deel nota bene versneld richting nul afgebouwd moet worden.
Overigens ligt het gemiddelde historische rendement van indexbeleggen dichtbij 14%, zodat tegenwoordig indexbeleggen (mét Shell-component) veel beter scoort in de verhouding van rendement en risico.
Gelet op de aandeleninkoop, is Shell het eigenlijk ook met mij eens. Een gezonde vorm van zelfvernietiging. Liever dat, dan een herbeleggingsprogramma.
In alle gevallen, maar dat stelde ik implicitiet ook al toren de koers hoger stond, kan Shell weleens de index verslaan. Des te lager de koers, des te groter die kans wodt. De koersdaling in de periode 2020 YTD is een fractie van de periode van een "zeer lange termijn". Van mij mag de olieprijs stijgen, en Shell ook. Economisch vind ik olie te goedkoop.
In negatieve betekenis zijn postbedrijven een voorbeeld, waar winstverlagingen, koersverlagingen en dividendverlagingen hand in hand gaan. En al die tijd is tussendoor het dividendrendement telkens "mooi". Sosm zelf interim meer dan 10%. Olie is nog lang niet in die fase, maar het is wel iets om rekening mee te houden. In een achterhoofd. In een vat. De eerste effecten zijn al jarenlang zichtbaar, waaronder de valkuil en
red flag van "mooie" dividenden, maar ook het telkens buiten een periode (2014, of begin 2016) vallende underperformende koersrendement.
Voor indexbeleggen zal gelden dat ongeveer een derde dividendrendement is, en ongeveer twee derde koersrendement. Het dividendrendement van Shell is veel hoger dan ongeveer 4,xx%, wat illustteert wat er van het koersrendement verwacht wordt. In één woord, op een langere termijn: underperformance. Omdat Shell nu eigenlijk al geen zeer aantrekkelijke belegging meer is, een eventueel technisch herstel en dergelijke daargelaten.
Iets om rekening mee te houden; meer niet. De keuze voor een "mooi" dividend heeft gevolgen. Bij Shell zijn de gevolgen en de oorzaak daarvan aanwijsbaar, ongeacht 15 jaar of 25 jaar olieverslaving. Met de kanttekening dat olie, in tegenstelling tot post, nog geen serieuze krimpmarkt is. Vanaf 2014 ziet het er echter niet al te best meer uit, met een forse underperformance ten opzichte van het tegenwoordig door Shell afgeremde indexbeleggen.