De windhoos, die vorige zomer zomaar bij heldere hemel over en door de huizen trok, lag nog veel te vers in het geheugen bij de recente onheilstijdingen. Stroomde aanvankelijk de kerk saamhorig vol, op zoek naar troost en hoop, nu is voor de dienster geen limiet nodig. Men is te druk met de noodreparaties en isolatiewerkzaamheden voor de huizen, als de bewoners al niet vertrokken zijn.
Is al dat gesomber, hoe begrijpelijk dan ook, terecht? Deels wel, deels zal de tijd het moeten leren. De vissers van het dorp, die vorig jaar nog hun boot aan Maarten wilde geven, zitten weer op zee, mompelend “de paling zit achterin het fuik”.
De directeur loopt in ieder geval niet weg voor zijn verantwoordelijkheden en de toekomst van de fabriek. “We waren misschien naïef optimistisch”, zo luidt zijn eerlijke zelfreflectie. Een conclusie waar uw dorpsomroeper, een geuzenaam verkregen van één van u, zich pijnlijk bij kan aansluiten. En om die reden stel ik hierbij mijn functie vacant.
Dank alle jaren voor het delen van lief en leed, wijsheid, optimisme, humor en waardering - en eens te meer:
Een ieder weer veel geluk, wijsheid en geduld toegewenst!