Het is nog een beetje schimmig, maar zoals ik het begrijp: Galapagos is op zoek gegaan, niet naar de zoveelste solo cytokineremmer, niet naar de zoveelste solo receptorremmer, maar naar een complexere manier om immuniteitsziekten te remmen. Toledo (niet zozeer een molecuul, meer een molecuulontwikkelend programma) gaat daarin een belangrijke rol spelen als "disruptor of local interplay".
Met toenemende doses Toledo (welk molecuul dat is wordt niet uitgelegd) zijn de pro-inflammatoire cytokines te onderdrukken maar tegelijkertijd, en dat was de verrassing, zijn de ontstekingsremmende cytokines te stimuleren. Double punch.
In dierproeven volgens drie modellen (DSS, T-cell transfer en MDR1) liet Toledo een vrijwel complete onderdrukking van ziekteverschijnselen zien. Zo'n sterke controle op de ziekte (IBD in dit geval) hadden ze nog niet eerder gezien. Met een beetje mazzel werkt dit in veel ziektes, dat wordt onderzocht. Dat is de ambitie die Galapagos heeft met het Toledo programma. Daarin worden twee moleculen genoemd, GLPG3312 en GLPG3970.
De ambitie is om in het Toledo programma 3 of 4, misschien 5 nieuwe moleculen in de kliniek te brengen in de komende kwartalen.