rationeel schreef op 19 juni 2022 07:38:
En ja hoor, daar was het cadeautje aan Oekraïne waarvan je wist dat het zou komen: het kandidaat-lidmaatschap van de EU.
Het ‘nee’ van Rutte 1, Rutte 2, Rutte 3 en Rutte 4 werd, zoals iedereen die u kent kon voorspellen, een ‘ja’.
Nog geen vier maanden nadat de corrupte schurkenstaat Oekraïne werd aangevallen door de nog corruptere schurkenstaat Rusland tekende u bij het kruisje.
U had daarvoor twee argumenten.
Argument 1: “De eenheid van de EU bewaren.”
Argument 2: “Die oorlog daar is de onze.”
Argument 1 is valide.
Als je het belangrijker vindt om de ongekozen technocraten in Brussel hun zin te geven dan als soeverein land (samen met je parlement) een eigen afweging te maken over dit soort beslissingen (en dat vindt u), dan biedt ons staatsbestel de gelegenheid om ‘ja’ en ‘amen’ te zeggen tegen dit om zoveel redenen bizarre voorstel.
Je kunt het ook niet doen.
Ook die mogelijkheid biedt het EU-systeem (nog).
Via het zogenaamde ‘veto-recht’ van de lidstaten.
Maar dat vereist een ruggengraat én beperkt uw verdere carrièremogelijkheden, dus ik snap dat u deed wat u deed.
De ruggengraat ontbreekt en qua volgend ‘baantje’ na 2 augustus wilt u alle opties openhouden.
Argument 2 is een ander verhaal.
“Die oorlog daar is de onze”, zei u gisteren tijdens uw wekelijkse persconferentie.
En: “Laten we het daar nou even wel met elkaar over eens worden.”
Ten eerste: die oorlog daar is helemaal niet de onze.
Een oorlog is ‘de onze’ als Nederland of een ander NAVO-land wordt aangevallen.
In Artikel 5 van het NAVO-verdrag tussen 30 landen uit Noord-Amerika en Europa staat dat “een gewapende aanval tegen een of meer van hen in Europa of Noord-Amerika als een aanval tegen hen allen zal worden beschouwd”.
Hun oorlog.
Niet mijn oorlog.
Groet,
JanD